14 دی 1396, 12:27
قال رسول الله (ص): «فَضلُ العالمِ علی العابدِ کفَضلی علی سائرِ الأنبیاءِ»(حسن بن أبی الحسن دیلمی ، أعلام الدین ، ص 81)
شخصی خدمت پیامبر اکرم رسید و سؤال کرد: یا رسول الله! اگر جنازه کسی در میان باشد و باید آن را تشییع و دفن کرد و مجلس علمی هم هست ولی ممکن نیست که در هر دو شرکت کنیم، به طوری که در هر کدام از آندو که شرکت کنیم دیگری را از دست می‌دهیم، شما کدام یک را بیشتر دوست داری تا من در آن شرکت کنم؟
پیامبر فرمودند: اگر افراد دیگری هستند که جنازه را تشییع و دفن کنند، در مجلس علم شرکت کن؛ چرا که شرکت در یک مجلس علم، از حضور در هزار تشییع جنازه و از هزار عیادت بیمار و از هزار شب عبادت و از هزار روز روزه و از هزار درهم صدقه و از هزار حج غیر واجب و از هزار جهاد غیر واجب بهتر است. اینها کجا و حضور در محضر عالم کجا ؟ مگر نمی‌دانی به وسیله علم، خداوند اطاعت می‌شود و به واسطه علم، عبادت خداوند صورت می‌گیرد. خیر دنیا و آخرت با علم توأم است. همانگونه که شر دنیا و آخرت با جهل همراه است.[1]
حضرت امام باقر (ع) می‌فرمایند:
«أنّ طَیرَ السّماءِ و دَوابَّ البحرِ و حیتانِه، لیَستغفرونَ لطُلاّبِ العلمِ إلی یومِ القیامة»[2]
همانا پرندگان آسمان و جنبندگان دریا و ماهی‌ها، برای دانش پژوهان و طالبان علم تا روز قیامت طلب آمرزش و استغفار می‌کنند.
البته روشن است که علم و دانشی خوب است که همراه با عمل باشد. در روایات، عالم بی‌عمل که به علم خود عمل نمی‌کند، مورد نکوهش قرار گرفته است. حضرت علی (ع) می‌فرمایند:
« أشدُّ النُّاسِ نَدماً عندَ الموتِ العلماءُ غیرُ العاملین »[3]
نادم‌ترین و پشیمان‌ترین مردم در لحظه مرگ، علماء و دانشمندانی هستند که به علم و دانش خود عمل نمی‌کردند.
امام صادق (ع) می‌فرمایند:
«مَن تَعَلََّمَ العلمَ و عَمِلَ بِه و عَلَّمَ لله دُعِیَ فی ملکوتِ السّموات عظیماً، فقیل: تَعَلَّمَ لله وعَمِلَ لله وعَلَّمَ لله »[4]
کسی که علم را فرا گیرد و به آن عمل کند و به خاطر خدا به دیگران یاد دهد، در ملکوت آسمان‌ها بزرگ شمرده می‌شود و در مورد او گفته می‌شود: به خاطر خدا، علم و دانش را آموخت و برای خدا، به آن عمل نمود و به خاطر خدا، به دیگران یاد داد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان