24 آبان 1396, 16:6
برای این که انسان هم حضور خود را در متن جامعه حفظ کند و هم سرگرمی فراهم نکند تا موفق به سحر خیزی شود توصیه کرده اند که انسان کار را در حدّ ضرورت و لزوم، انجام دهد و کاری که می کند واجب و یا مستحب باشد و وقتی هم در کاری وارد می‌شود بگوید: ﴿ رب أدخلنی مدخل صدق وأخرجنی مخرج صدق ﴾[1]؛ انسان باید طوری باشد که در هر کاری وارد می‌شود بگوید: خدایا! به نام تو صادقانه وارد می‌شوم، و از هر کاری که بیرون می‌آید بگوید: خدایا! به نام تو خالصانه از این کار رخت بر می‌بندم؛ یعنی با دست پر و نتیجه درست از این کار بیرون می‌آیم. روشن است که انسان در مورد کار حرام یا مکروه نمی‌تواند بگوید: ﴿ رب أدخلنی مدخل صدق ﴾؛ چنانکه کار حرام و مکروه، پایان صادق و خالصی ندارد تا در باره آن ﴿ وأخرجنی مخرج صدق ﴾ گفته شود. هر کاری که انسان شروع می‌کند باید به گونه‌ای باشد که در آغاز آن بتواند بگوید: ﴿ بسم الله الرحمن الرحیم ﴾ و آن کار، واجب یا مستحب است. این که گفتند هنگام ورود در کار و آغاز عمل، نام خدا را فراموش نکنید؛ یعنی نام خدا کلید واجب و مستحب است؛ زیرا کار حرام و مکروه را نمی‌شود به نام خدا انجام داد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان