7 آبان 1396, 12:34
قال الله تبارک و تعالی:
«کَذَلِکَ یَجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ»
(انعام/125)
خداوند متعال می‌فرماید:
«این گونه خداوند پلیدی را بر افرادی که ایمان نمی‌آورند، قرار می‌دهد» (برگرفته از: مبادی اخلاق در قرآن، آیت الله جوای آملی)
قرآن کریم در آیه 125 سوره انعام، ایمان و اعتقاد را طهارت، و شرک را آلودگی می‌داند. و با خطاب به پیغمبر به همه دستور می‌دهد از رجس و آلودگی هجرت کنید.
«وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ»[1]
هجرت از رجس، به طهارت معنوی، مهم است نه هجرت جغرافیایی، اگر کسی از جهل به علم و از کفر به ایمان و از رذایل اخلااقی به فضایل اخلاقی هجرت کند، چنین سیر و سلوکی، هجرت کبری و یا هجرت وسطی است.
برای پرهیز از آلودگی و حصول پاکی نیز راه وجود دارد. گاهی آلودگی، تبدیل به طهارت و گاهی محو می‌شود.
گاهی جرم آلوده‌ای در پای بوته گلی قرار گرفته و به تدریج جذب شده و به طاهر تبدیل می‌شود و به صورت گل معطری درمی‌آید و هر عابدی را وادار به استشمام بوی معطر آن می‌نماید. خدای سبحان آلودگی‌ها را از دو راه «محو» و «تبدیل» برطرف می‌کند، درباره محو می‌فرماید:
«إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّـیِّئَاتِ»[2]
کارهای خیر، بدیها را از بین می‌برد، و درباره تبدیل می‌فرماید:
«فَأُوْلَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ»[3]
خداوند بدیهای انسانی را که در مسیر مستقیم حرکت می‌کند، به خوبی تبدیل می‌کند، بنابراین گاهی پاکی‌ها، آلوده و گاهی آلوده‌ها، پاک می‌شوند. اگر آلوده‌ها پاک شوند، به طبیعت اولی خود برمی‌گردند. از این رو آلودگی‌ها و «روث» را «رجیع» (برگردانده) می‌گویند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان