3 آبان 1396, 14:22
قال علی (ع):
«نِعْمَ الخُلقُ التَصبّر فی الحق» (شرح غرر الحکم، ج 6، ص 364)
امام علی (ع) فرمود:
«بهترین خلق، صابر و بردبار بودن بر پایگاه حق است»(برگرفته از مبادی اخلاق در قرآن آیه الله جوادی آملی)
حسن خلق به معنای گشاده‌رویی و خنده‌رو بودن و... نیست. گرچه آنها نیز به موقع خود سودمند است. حسن خلق، گاهی دندان بر جگر گذاشتن و مشکل را تحمل کردن است. اگر باطلی به انسان پیشنهاد شود، باید دندان بر جگر نهاده حق را رها نکرده و باطل را ترک کند؛ در سخنان علی(ع) آمده است:
گاهی برای انسان حادثه‌ای جزئی پیش می‌آید و او با صبر، مشکل را تحمل می‌کند. در این جا اگر چه اصل کار حق، و تحمل در برابر باطل، سخت است اما این سختی، قابل تحمل است؛ مثلاً اگر انسان بار کمی را به همراه ببرد، کار سختی نیست؛ ولی اگر انسان عادی بخواهد بار سنگینی ببرد سخت است، کار چون سنگین است، توان فرساست و تحمل می‌خواهد، به این تحمل "تصبر" می‌گویند. یعنی انسان باید خیلی صابر باشد تا این بار را به مقصد برساند. این که گاهی انسان، زود عصبانی می‌شود و از حق می‌گذرد و به مرز باطل روی می‌آورد برای آن است که تصبر ندارد و نمی‌تواند این بار را ببرد، و به اصطلاح "بردبار" نیست.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان