3 اسفند 1396, 12:43
قال الصادق (ع): «مَن أقرَّ بسَبعَه أشیَاء فهو مؤمنٌ: البراءه مِن الجبتِ و الطّاغوت، و الإقرار بالولایه، و ...
بیشک قیام 19 دی یکی از روزهای تاریخی و به یادماندنی ملت ایران در تاریخ است. روزی که مردم برای خدا قیام و با طاغوت زمان مبارزه کردند و برائت و بیزاری خود را از اعمال ننگین دستگاه جور نشان دادند. آنها مردان و زنان مؤمنی بودند که هدفی جز اجرای اسلام و حاکمیت قوانین الهی در جامعه نداشتند.
قیام 19 دی مصادف با محرم بود که مردم با پیروی از سیدالشهداء به مقابله و رویارویی با طاغوت پرداختند. حضرت امام در پیام خود برای مردم در تاریخ 2 بهمن 1356 در رابطه با قیام 19 دی میفرمایند: سلام و درود بر ملت بزرگ هوشمند ایران که با همه اختناق و فشار از اسلام عدلپرور و مظلومان و مقتولان در راه دیانت دفاع نمودند. رحمت خدا بر مقتولان 15 خرداد (دوازدهم محرم) و 19 دی (29محرم). امسال محرّم، چه ماه مصیبتزا و چه ماه سازنده و کوبندهای است؛ محرم ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیای خدا است که با قیام خود در مقابل طاغوت، تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظلم و شکست ستمکار را به فدایی دادن و فدا شدن دانست.[1]
روز 17 دی ماه 1356 برابر با 27 محرم 1398 قمری، مقالهای توهینآمیز به ساحت مقدس امام(ره) در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید. غروب روز شنبه این روزنامه به قم آمد، طلاّبی که این مقاله را خوانده بودند، آنرا تکثیر کرده و در مدارس علوم دینی پخش کردند.[2] در این مقاله مطلبی تحت عنوان ایران و استعمار سرخ و سیاه، به قلم احمد رشیدی مطلق که در آن صریحاً به امام خمینی(ره) اهانت شده بود؛ مقاله میگفت تنها خمینی با دولت و قوانین و انقلاب که همه با اسلام همراه است، به تحریک مخالفین به مخالفت برخاست و گرنه روحانیون دیگر همه با این قوانین موافقند و احترامشان نیز محفوظ است. نویسنده با وقاحت تمام نسبت شهرتطلبی و بیاعتقادی به شخصیّتی میداد که تمام وجودش را در خدمت اسلام و مردم گذاشته بود و او را شاعری عاشقپیشه و عامل استعمار و سید هندی معرّفی میکرد. انتشار این مقاله، در روز 17 دی، مقارن جشنهای مربوط به آزادی زنان و کشف حجاب و از طرفی بهدنبال تجلیل بیسابقه مردم از درگذشت فرزند امام، مصطفی خمینی بود. رژیم خوب میدانست و به تجربه دیده بود خطر اصلی کجا است و میدانست که شخصیّت مصمم و بیتزلزلی که هدایت مردم مسلمان را بهعهده دارد کیست. رژیم درک کرده بود که تبعید امام، مردم را از او منصرف نساخته است.[3]
این مقاله علیه حضرت امام در سراسر ایران عکسالعمل شدید داشت. ولی در قم بلافاصله نتایج آن ظاهر گردید و موجی از خشم و نفرت بهوجود آمد؛ وضع غیر عادی بر شهر حاکم شد و 18 دی روز بعد، درس و نماز جماعت و منبر تعطیل گردید. مدرسه خان، مرکز تجمّع شد و جمعیّت بهسوی منزل مراجع و علماء حرکت کردند؛ صبح و عصر این حرکت ادامه داشت و در پایان شب در مسجد أعظم جمعیّت انبوه به شعار درود بر خمینی و مرگ بر حکومت پهلوی پرداخت. مردم تعداد زیادی از نسخ روزنامه اطلاعات را پاره کردند و شعارهایی علیه نویسندگان آن دادند و بعد از خروج از مسجد تظاهرات با حمله پلیس مواجه و پس از مدتی در خیابانهای مختلف به زد و خورد با پلیس تبدیل شد و پایان گرفت. فردای آن روز یعنی در روز 19 دی از صبح زود، طلاّب طبق وعده شب قبل جلوی مدرسه خان و میدان آستانه جمع شدند. تعطیلی بازار و حضور مردم جمعیّت را افزون ساخته بود. در چند نقطه مأمورین در مقابل جمعیّت مانور دادند؛ بعد از ظهر این روز مردم در برابر گلوله مأمورین گارد و پلیس قرار گرفتند و تیراندازی تا ساعت 9 شب ادامه داشت. بهدنبال این قیام و کشتار مردم، حوزههای علمیّه نجف نیز به مدت یک هفته تعطیل و حضرت امام(ره) و آیتالله خویی(ره) اعلامیههایی صادر کردند و کشورهای دیگری همچون سوریه، لبنان، کویت، افغانستان، پاکستان، دانشجویان و معلمّان اعلام همبستگی کردند.[4]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان