نظر آیت الله ملاّ على واعظ خیابانى درباره آیت الله محمّد فاضل شربیانی

آیت الله ملاّ على واعظ خیابانى هم در مورد نفوذ کلام و صفات پسندیده او مى نویسد:

ایشان نزد امّت، مطاع و در نظر مردم، مهیب بود. او را نزد ملوک عصر، منزلت بزرگى بود. سفیر ایران در عراق به مقامش تعظیم و مقال او را امتثال مى کرد و سلطان عثمانى پیوسته رضا و خوشنودى او را مى جست و از اسلامبول اجازه داده بود که هر روز چهل کلمه به توسط تلگراف با سلطان مکالمه فرماید. پس شفاعت و وساطت نمى کرد احدى را مگر آن که مقبول، و مطالبه ی امرى نمى فرمود، الاّ مأمولش منجبر مى گشت ... تقریر حُسن خلق و کرم نفس و غنای طبع و قضای حوائج و انجاز مطالب و ایصال جود و کثرت عطای آن بزرگوار، خارج از حدّ بیان و بیرون از عدّ بنان است، فلذا فایق و فایض بود. مردم را به علم و بخشش و اخلاق کریمه ی خود، و با وجود کثرت اموال و حقوق الهیّه و وجوه شرعیّه که از اکناف عالم به خدمت ایشان حمل مى شد و تمام به علما و طلاّب و ارباب استحقاق بذل مى کردند، چیزى براى خود ذخیره نکرد و منزلى از براى سکناى خویش علاقه نفرمود تا به رحمت حقّ پیوست و از براى اولاد خود نیز چیزى کم و بیش میراث نگذاشت. جزاه الله عن الاسلام و اهله خیرالجزاء. [72]

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه