24 آبان 1393, 14:8
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ای انسانی که اول امرت هیچ نبودی و در کتم[1] عدم دهرهای غیر متناهیه بودی ! ناچیزتر از عدم و محو از صفحه وجود چیست ؟ پس از آن که اراده حق تعلق گرفت به پیدایش تو، از بس ناقص القابلیه و پست و ناچیز بودی و قابل قبول فیض نبودی ، تو را از هیولای[2] عالم که جز قوه محض و ضعف صرف چیزی نبود، به صورت جسمیه و عنصریه که اخس [3] موجودات و پست ترین کائنات است ، درآورد، و از آنجا تو را به صورت نطفه - که اگر دستت به آن آلوده گردد، استقذار[4]کنی و او را با زحمت پاک کنی - درآورد، و در منزلی بس تنگ و پلید که آن انثیین پدر است ، جایگزین کرد، و از مجرای بول ، تو را در حالت زشت فجیعی ، به رحم مادر وارد کرد، و تو را در جایی منزل داد که از ذکر آن متنفر شوی ، و در آنجا تو را به شکل علقه[5]و مضغه [6]درآورد، و با غذایی تربیت داد که از شنیدنش وحشت می کنی و باید خجلت کشی ولی چون همه مبتلای به این بلیه ها هستند، خجلت زایل شود و البیة اذا عمت ، طابت [7] تو در تمام این تطوارت [8] ارذل [9] و اذل [10] و پست ترین موجودات بودی ... تا آن که لایق شدی به آمدن به محیط دنیا از پست ترین مجراها در پست ترین حالات تو را وارد این فضا کرد... پس از آن که به قدرت کامله دارای قوای ظاهره و باطنه فرمود باز به قدری ضعیف و ناچیزی که به هیچ یک از قوای خودت ، در تحت تصرف (تو) نیست . صحت خود را حفظ نتوانی کرد.قدرت و حیات خود را نگاهداری نتوانی نمود. جوانی و جمال خود را محفوظ نتوانی کرد. اگر آفتی و مرضی به تو هجوم آورد به دفعش قادر نیستی . بالجمله هیچ یک از وجوه و شئون آن در تحت اختیارت نیست . اگر یک روز گرسنه بمانی ، به خوردن هر مردار گندیده یی حاضر شوی ، و اگر چیزها به تو غلبه کند، به هر آب گندیده پلیدی رضایت دهی ، و همین طور در تمام چیزها یک بنده ذلیل بیچاره هستی که به هیچ چیز قادر نیستی [11].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان