29 مهر 1396, 12:35
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
استغراق [1]در بحر لذائذ و مشتهیات[2]، قهرا حب به دنیا می آورد و حب به دنیا، تنفر از غیر آن آورد، و وجهه به ملک غفلت از ملکوت آورد، چنانچه به عکس اگر انسان از چیزی بدی دید، و ادراک ناملایمات کرد، صورت آن ادراک در نفس ، ایجاد تنفر نماید .و هرچه آن صورت قوی تر باشد، آن تنفر باطنی قوی تر گردد. چنانچه اگر کسی در شهری رود که در آنجا امراض و آلام بر او وارد شود و ناملایمات خارجی و داخلی بر او رو آورد، قهرا از آنجا متنفر و منصرف شود و هرچه ناملایمات بیشتر باشد، انصراف و تنفر افزون شود... و اگر به عالم دیگری معتقد باشد و فضای وسیع خالی از هر محنت و المی[3]سراغ داشته باشد، قهرا بدان جا سفر کند. و اگر سفر جسمانی نتوان کرد، سفر روحانی کند و دلش را بدان جا فرستد و پر واضح است که تمام مفاسد روحانی و اخلاقی و اعمالی از حب به دنیا و غفلت از حق تعالی و آخرت است و حب به دنیا سرمنشأ هر خطیئه است ، چنانچه تمام اصلاحات نفسانی و اخلاقی و اعمالی از توجه به حق و دار کرامت آن و از بی علاقگی به دنیا و عدم رکون[4]و اعتماد به زخارف[5] آن است [6].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان