23 مهر 1396, 16:58
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ای عزیز!
این قدر لاف خدا مزن ، این قدر دعوی حب خدا مکن . ای عارف ، ای صوفی ، ای حکیم ، ای مجاهد، ای مرتاض ، ای فقیه ، ای مؤ من ، ای مقدس ، ای بیچاره های گرفتار، ای بدبخت های دچار مکائد نفس و هوای آن ، ای بیچاره های گرفتار آمال و امانی حب نفس ! همه بیچاره هستید. همه از خلوص و خداخواهی فرسنگ ها دورید. این قدر حسن ظن به خود نداشته باشید این قدر عشوه و تدلل [1]نکنید.از قلوب خود بپرسید ببینید که خدا را می جوید یا خودخواه است ؟ این قدر به عمل بالیدن چه معنی دارد...؟ آیا شما مسلمید و از شرک خالصید؟ آیا نماز و عبادت و محیا و ممات شما برای خدا است ؟آیا خجالت ندارد در نماز می گویی الحمدلله رب العالیمن ؟ آیا شما جمیع محامد[2]را از حق می دانید، یا این که برای بندگان ، بلکه برای دشمنان او محمده[3] ثابت می کنید؟آیا دروغ نیست قول تو که می گویی ((رب العالمین )) با این که ربوبیت را در همین عالم برای غیر ثابت می کنی ؟آیا توبه ندارد؟ خجلت ندارد(که می گویی ) ایاک نعبد و ایاک نستعین ؟آیا تو عبادت خدا می کنی یا عبادت بطن و فرج خود؟[4]آیا تو خداخواهی یا حورالعین خواه ؟ آیا تو استعانت از خدا فقط می طلبی ، یا در کارها، چیزی که در نظر نیست ، خدا (است )؟... برای برادر در مکائد نفس و شیطان دقیق شو. بدان که نمی گذارند، وبیچاره یک عمل خالصی بکنی ، و همین اعمال غیر خالصانه را که خداوند به فضلش از تو قبول کرده ، نمی گذارند، به سرمنزل برسانی [5].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان