فطر؛ عید فاتحان عرصه جهاد با نفس

ماه مبارک رمضان ضیافتی برای تناول از مائده تقوا و پایان این میهمانی خدایی، عید قبول و سپاس نعمتهای نازل شده در این ماه و عید فاتحان عرصه جهاد بر نفس است.
چهارعید در اسلام به طور رسمى وجود دارند: عید قربان، عید غدیر، عید جمعه وعید فطر. عید قربان جشن ایثار و فداکارى است و مسلمان در این رابطه به خویشتن بازمى‌گردد که آیا به باطن و ماهیت چنین عیدى ‌رسیده است ‌یا نه. آن گونه که ابراهیم خلیل (ع) قهرمان توحید رسید.
عید غدیر جشن ولایت و امامت است عید جمعه نیز بازگشت ‌به خویشتن است که نقش اساسى در پیشبرد اهداف، و وصول به مقصود دارد و به راستى که برقرارى اتحاد و یکرنگى و همدلى مسلمانان، وسیعترین و ژرف ‌ترین برکات را براى آنها به ارمغان خواهد آورد.
عید فطر نیز عید کسانی است که از یک ماه رمضان بهره لازم را برده و خود را از هر آلودگی پاک کرده اند . مسلمانان در این روز در اثر یک ماه ضیافت و مهمانى خداوند به صفاى باطن دست‌ یافته و در حقیقت، شخصیت واقعى خویش را بازیافته‌ اند.
فطرت پاک انسان در طول سال در اثر غبارهاى جهل و نادانى و غفلت ‌به انواع گناهان و معصیتها مبتلا، از حقیقت ‌خود دور و در نتیجه دچار خود فراموشى و خدا فراموشى مى ‌شود . اما با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، انسان مسلمان در پرتو فضاى معنوى آن ماه و تلاش‌هاى خویش به یک زندگى نوین دست مى‌ یابد، که مى‌ توان آن را "بازگشت ‌به خویشتن‌" نامید .
در روز عید فطر گویى یک مسلمان از نو متولد مى‌شود، چرا که طبق گفتار حضرت علی(ع)، روزه ‌داران در شب عید فطر از تمام آلودگى‌ها و پلیدى‌ها پاک شده‌ اند و کمترین پاداش خود را که پاکى و پاکیزگى است دریافت نموده ‌اند.
عید فطر عید بازگشت به فطرت و خویشتن است . یعنى ‌مسئله جهاد اکبر و خودسازى در ماه رمضان، انسان را به مقامى مى‌رساند که ‌پرده‌هاى جهل، هواپرستى و خرافات و هرگونه موانع ضد فطرت، از سر راه فطرت‌ برداشته مى‌شود و انسان مسلمان در این هنگام به فط‌رت ناب خود که از درون ذات ‌وجودش مى‌جوشد بازمى‌گردد، همان فطرتى که آیینه صاف خدا نما و حق نما است، همان‌ پیامبر باطن که اگر از اسارت زنجیرهاى جهل و هواپرستى آزاد شود، راهنماى کامل ‌و دقیق انسان به سوى کمالات بوده و موجب سعادت انسان است .