13 مهر 1394, 13:51
معاشرت با مردم و خانواده
آن مرحوم بسیار مهربان بود. با دیگران با محبت و رفاقت رفتار می کرد. چهره ی خندانی با مؤمنان داشت و با آنان انس می گرفت و در مجالس آنان شرکت می جست. استاد محمدتقی فلسفی (ره) در این زمینه می گوید:
مرحوم پدرم بسیار متواضع و مؤدب بودند. تمام اشخاصی که ایشان را می شناختند و با آن بزرگوار برخورد داشتند، تواضع آن مرحوم در نظر آنان از شاخص ترین وجوه اخلاقی ایشان به شمار می رفت. در برابر واردین به منزل، قیام می کردند. هر کس در راه با او برخورد می کرد و به وی سلام می کرد، به اندازه ی یکی دو دقیقه به احترام او می ایستادند و از او احوال پرسی می کردند، بعد او را ترک می گفتند.
همیشه متبسم بودند و کم تر خشمگین می شدند. در داخل منزل با همسر و فرزندان شان با کمال ادب رفتار می کردند. هیچ یک از فرزندان خاطره ی تلخی از ایشان ندارند؛ زیرا، ایشان به اوج و احترام آنان بسیار اهمیت می دادند.
در درجه ی اول توجه زیادی به مسائل علمی و درس های خود داشتند و در درجه ی دوم علاقه مند به امور عبادی بودند. هر روز مقید به تلاوت چند آیه از قرآن کریم بودند و در مواقعی هم از توجه به ادعیه غفلت نداشتند. نمی توانم بگویم نماز شب از ایشان فوت نمی شد، اما در بسیاری مواقع از نافله شب غافل نبودند.
دست خط ایشان در اسناد و مدارک ملکی مردم به عنوان وقوع یا اعتراف معامله زیاد است. دفترچه ای هم از درس دوره ی اول مرحوم آیت الله آخوند خراسانی دارند که هم اکنون در اختیار برادرم آیت الله آقای حاج میرزا علی فلسفی است که در مشهد مقدس به سر می برند.[4]
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
یادداشت | رضا طراوت
یادداشت | سعید احمدی
یادداشت | حبیب‌الله اسداللهی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان