27 دی 1386, 0:0
«إنَّ قَوْما عَبَدُواللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالتُّجارِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبادَةُالْعَبْیدِ، وَإ نَّ قَوْما عَبَدُوااللّهَ شُکْرا فَتِلْکَ عِبادَةٌ الْاءحْرارِ، وَهِیَ اءفْضَلُ الْعِبادَةِ»
«همانا، عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى کنند که آن یک معامله و تجارت خواهد بود. و عدّه اى دیگر از روى ترس خداوند را عبادت و ستایش مى کنند که همانند عبادت و اطاعت نوکر از ارباب باشد.و طائفه اى هم به عنوان شکر و سپاس از روى معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستایش مى نمایند؛ و این نوع ، عبادت آزادگان است که بهترین عبادات مى باشد.» (بحارالا نوار: ج 75، ص 117، ح 5)
ارزش عبادت منوط به میزان شناخت انسان از معبود است، هر چه این شناخت بیشتر باشد ارزش عبادت نیز بیشتر خواهد بود . برخی به جهت معرفت و شناخت کم، خدا را به خاطر بهشت و یا ترس از جهنم عبادت میکنند ولی گروهی به سبب معرفت کامل نسبت به خداوند، خدا را به خاطر خود خدا عبادت میکنند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان