22 مهر 1396, 18:35
عَنْ اَبی‌عَبدِالله (علیه السلام) قالَ:
«ثَلاثٌ هُمْ اَقْرَبُ الْخَلْقِ اِلی الله یَوْمَ الْقِیمَة حَتّی یَفْرَغَ مِنَ الْحِسابِ: رَجُلٌ لَمْ تَدْعُهُ قُدْرَةٌ فی حالِ غَضَبَه اَنْ یَحیفَ عَلی مَنْ تَحْتَ یَدِهِ، وَ رَجُلُ مَشی بَیْنَ اثْنَیْنِ فَلَمْ یَمِلْ مَعَ اَحَدِهِما عَلی الآخَرِ بشعیرة و رجل قال بالحق فیما له و علیه». (وسائل جلد 4، ص 38)
امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید:
«سه دسته از مردمند که در قیامت تا پایان حساب از همه به خداوند نزدیکترند: اول، صاحب قدرتی که در حال خشم و برافروختگی به زیردست خود ستم نکند؛ دوم، آن کس که در حکمیت بین دو نفر، مرتکب کوچکترین تجاوزی از حق و عدالت نشود؛ سوم، کسی که همیشه بحق سخن بگوید، خواه به نفع خودش باشد یا ضررش.»
در این حدیث امام صادق (علیه السلام) غلبه ایمان را در سه مورد بر تمایلات نفسانی بیان فرموده است؛
مورد اول؛ کسانی که با اینکه در اوج قدرتند، اما مراعات زیردستان کرده و هیچ گونه ستمی را به آنان روا نمی دانند.
مورد دوم؛ گروهی که در مقام قضا و داوری بین متخاصمین پا را از حریم عدالت فراتر نمی نهند و همواره ملازم عدل و داد می باشند.
مورد سوم؛ اشخاصی که دائما طرفدار حق و حقیقتند و لو اینکه جانبداری از حق بر ضرر و زیان خودشان منتهی شود.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان