چگونگی توجه به مفاد قرآن

قرآن همه چیز است...قرآن الفاظ  نیست، از مقوله چیز‌های سمعی و بصری نیست، از مقوله اعراض نیست، لیکن متنزلش کرده‌اند. برای ماها که کور و کر هستیم، تا آنجایی که بشود این کور و کرها هم از آن استفاده بکنند آنهایی که آن استفاد‌ها را می‌کردند، انها وضع تربیتشان یک جور دیگری بود، وضع تلقی‌شان از قرآن به یک نحو دیگری بود، وضع توجهشان به مبدا قرآن از آن[مبدا] نازل شده است یک وضع دیگری بود...به یک آدمی که کور است شما چطور می‌توانید بفهمانید که نور چیست؟! با چه حرفی؟ غیر از آنکه[بگویید] نور یک چیزی است[که فضا را] روشن می‌کند، چطور آن کسی که نور را دیده می‌تواند به آن آدمی که نور را ندیده افهام کند؟[1]

منبع: کتاب روح عرفانی روح الله/ محمد رضا رمزی اوحدی/ موسسه توسعه فرهنگ قرآنی، 1378.