زمان در قران
سید علی مقدم
در ادامه بحث گذشته به سوره رعد می‌رسیم و آیات این سوره را بررسی می‌کنیم؛
سوره رعد:
آیه 29 سوره مبارکه رعد:
الذین امنوا و عملوا الصالحات طوبی لهم و حسن مآب:
یعنی کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند خوشا به حالشان خوش سرانجامی دارند.
مفسران با نقل حدیث«طوبی لمن تمسک بامرنا فی غیبه قائمنا» از امام صادق (ع) ارزش ایمان در دوره غیبت را استنباط کرده اند.(کنزالدقائق ج 6)
سوره ابراهیم(ع):
آیه مبارکه: ولقد ارسلنا موسی بآیاتنا ان اخرج قومک من الظلمات الی النور و ذکرهم بایام الله ان فی ذلک لایات لکل صبار شکور(5)
یعنی: ودر حقیقت موسی را با آیات خود فرستادیم و به او گفتیم که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون آور و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن که قطعا در این یادآوری برای هر شکیبایی سپاسگزاری عبرت‌ها است.
امام صادق(ع) می‌فرمایند:
ایام الله یوم یقوم القائم و یوم الکنزه و یوم القیامه
یعنی: روزهای خداوندی(ایام الله) سه روز است؛ روز ظهور قائم صلوات الله علیه، روز مرگ و روز قیامت.
در خصال صدوق از امام باقر(ع) نقل شده است که فرمودند:
ایام الله سه روز است؛ روز قیام قائم آل محمد، روز رجعت و روز قیامت.(تفسیر جامع ج 3)
سوره مبارکه نحل:
آیه 1 سوره مبارکه نحل:
اتی امر الله فلاتستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشرکون
یعنی امر خدا در رسید، پس در آن شتاب مکن. او منزه و فراتر است از آنچه با وی شریک می‌سازند.
گروهی از مفسران در اینجا با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) به 3 مورد اشاره می‌کنند؛ 1- ندای آسمانی از علائم ظهور 2- بیعت سایر بیعت کنندگان با حضرت 3- نزول جبرئیل از آسمان به عنوان اولین بیعت کننده با امام مهدی(عج).(کنزالدقائق ج 7- ترجمه المیزان ج 12- البرهان ج 3)
آیه 45 سوره مبارکه نحل:
افا من الذین مکرو السیات ان یخسف الله بهم الارض او یاتیهم العذاب من حیث لایشعرون
یعنی : آیا کسانی که تدبیرهای بد می‌اندیشند ایمن شدند از اینکه خدا آنان را در زمین فرو ببرد یا از جایی که حدس نمی زنند عذاب برایشان بیاید؟
در تفسیر عیاشی از امام باقر(ع) نقل می‌کنند که فرمود:
عهد و پیمان پیغمبر(ص) بعد از حضرت ابا عبدالله به علی بن الحسین(ع) رسید. پس از آن حضرت به محمد بن علی (ع) منتقل گشت.
آن گاه خداوند آنچه خواهد می‌کند. وقتی ائمه طاهرین(ع) در صحنه دنیا محکوم دشمنان شدند مردی از آنها قیام می‌کند که 313 مرد فداکار با وی باشند و بیرق پیغمبر با اوست و به طرف مدینه رهسپار می‌گردد تا اینکه از بیدا می‌گذرد و می‌گوید: آن قوم دشمنان خدا هستند که به زمین فرو می‌روند.