27 مهر 1396, 13:6
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ای وای به حال ما اهل غفلت !
که تا آخر عمر از خواب برنمی خیزیم ، و در سکر[1] طبیعت باقی هستیم . بلکه هر روز بر مستی و غفلت ما می افزاید.جز مقام حیوانیت[2] و مأکل[3] و مشرب [4] و منکح [5] آنها چیز دیگر نمی فهمیم ، و هرچه می کنیم گرچه از سنخ عبادات هم باشد، باز برای اداره بطن و فرج می کنیم . گمان کردی که نماز خلیل الرحمن ، مثل نماز ما بوده ؟ خلیل عرض حاجت به جبرئیل امین نفرمود و ما حاجات خود را از شیطان - اگر گمان کنیم حاجت روا کن است - می طلبیم .ولی باز ناامید نباید باشد. ممکن است پس از مدتی بیداری شب و انس و عادت به آن ، خدای تعالی کم کم دستگیری فرماید، و با یک لطف خفی خلعت رحمت بر تو بپوشاند ولی از سر عبادت مجملا غافل مباش و همه را به تجوید و قرائت و تصحیح ظاهر فقط مپرداز[6].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان