9 آبان 1396, 15:53
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ما هرچه داریم و هرچه بر ما می گذرد از این حب نفس است و از این انانیت است . اعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک یک چنین تعبیری است ، از همه دشمن ها بدتر است ، از همه بتها بزرگتر است ، مادر بتها است . مادر بتها بت نفس شماست . از همه بتها بیشتر انسان به این (نفس ) عبادت می کند، توجهش به این بیشتر است و تا این بت را نشکند نمی تواند الهی بشود، نمی شود هم بت باشد و هم خدا، این نمی شود هم انانیت باشد و هم الهیت باشد، تا از این بیت ، از این بتخانه از این رها نشویم و پشت نکنیم به این بت و رو نکنیم به خدای تبارک و تعالی و از این خانه خارج نشویم ، یک موجودی هستیم به حسب واقع بت پرست ولو به حسب ظاهر خداپرست باشیم . ما خدا را به لفظ می گوییم و آنکه در دل ما است خود ما است ، خدا را هم برای خودمان می خواهیم ، اگر خدا هم بخواهیم برای خودمان ، لفظا می ایستیم و نماز می خوانیم : ایاک نعبد و ایاک نستعین می گوییم ولی واقعا عبادت ، عبادت نفس است وقتی که توجه به خود باشد، همه جهات خودم باشد، همه چیز را برای خودم بخواهم ، همه این گرفتاری هایی که برای بشر است از این نقطه شروع می شود همه این گرفتاریها از انانیت انسان است ، تمام جنگ های عالم از این انانیت انسان پیدا می شود[1].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان