23 آبان 1396, 12:0
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
عالم همه سرگشته او و پروانه جمال جمیل اویند ، ای کاش که ما از خواب برخیزیم و در اول منزل که یقظه[1] است وارد شویم ، و ای کاش که او - جل و علا - با عنایات خفیه خود از ما دستگیری فرماید و به خود و جمال جمیلش رهنمود فرماید و ای کاش که این اسب سرکش چموش نفس آرام شود و از کرسی انکار فرود آید و ای کاش این محموله سنگین را زمین می گذاشتیم و سبک بارتر روبه سوی او می کردیم وای کاش که چون پروانه در شمع جمال او می سوختیم و دم در نمیآوردیم و ای کاش که یک گام به قدم فطرت برمی داشتیم و اینقدر پای به فرق فطرت نمی گذاشتیم و ای کاش های بسیار دیگر که من در پیری و در آستان مرگ از آنها یاد می کنم و دسترسی به جایی ندارم [2].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان