20 آبان 1396, 15:53
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
خداوند تبارک و تعالی چون به بندگانش عنایت داشته به آنان عقل داده ، نیروی تهذیب و تزکیه عنایت فرموده ، انبیاء و اولیاء فرستاده تا هدایت شوند و خود را اصلاح نمایند و دچار عذاب الیم جهنم نگردند و اگر این پیشگیریها مایه تنبه[1] و تهذیب انسان نگردد خدای مهربان از راههای دیگر او را متنبه می سازد، یا گرفتاریهای گوناگون ، ابتلائات ، فقر، مرض و... آنان را متوجه می نماید، مانند یک طبیب حاذق ، یک پرستار ماهر و مهربان می کوشد که این بشر مریض را از بیماریهای خطرناک روحی علاج بخشد. اگر بنده مورد عنایت حق باشد، این ابتلائات برایش پیش می آید تا بر اثر آن به حق تعالی توجه پیدا کند و مهذب گردد اگر از این راه هم نتیجه ای بدست نیامد و بشر گمراه ، معالجه نشده و استحقاق نعمتهای بهشتی را نیافت در موقع )نزع ( و جان دادن فشارهایی بر او وارد می کند، بلکه برگردد و متوجه شود باز هم اگر اثر نبخشید در قبر و عالم برزخ و در عقبات هولناک بعد از آن فشارها و عذابهایی وارد می آورد تا پاک و منزه گردد و به جهنم نرود. تمام اینها عنایاتی است از جانب تعالی که از جهنمی شدن انسان جلوگیری نماید. اگر با تمام این عنایات و توجهات حقه باریتعالی معالجه نشد چطور؟ ناچار نوبت آخرین علاج ، که همانا داغ کردن است می رسد چه بسا که انسان ، مهذب و اصلاح نشود، و این معالجات مؤ ثر واقع نگردد و محتاج باشد که خداوند کریم مهربان ، بنده خود را به آتش ، اصلاح کند همانند طلایی که باید در آتش خالص و پاک گردد این تازه مربوط به آن دسته از بندگانی است که دامنه گناه و معصیت آنان تا آن درجه گسترده نشده باشد که رحمت و عنایت حق تعالی از آنان بکلی سلب گردد و هنوز لیاقت ذاتی برای بهشت رفتن داشته باشند.خدا نکند که انسان بر اثر کثرت معاصی از درگاه حضرت باریتعالی رانده و مردود گردد و از رحمت الهی محروم شود که جز رحمت و عنایت الهی محروم گردید و مورد خشم و غضب و عذاب او واقع شوید. مبادا اعمال شما، کردار و گفتار شما طوری باشد که توفیقات را از شما سلب کند و جز خلود در نار برای شما راهی نباشد[2].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان