23 تیر 1397, 13:57
شبانه روز پنج مرتبه به حضور حق و هر مرتبه دو بار «اهدناالصراط» گویاییم، و حضرت حق صد و بیست و چهار هزار پیغمبر داشته است که شاید در مقابل هر نبی لا اقل ده ولی بوده است، و همه آنها برای هدایت طریق آمده‌اند. پیغمبری در مناجات عرض کرد: «ربّ این الطریق الیک» یعنی: «پروردگارا! راه به سوی تو کدام است؟» خطاب رسید: «دع نفسک و تعل» یعنی: «نفس خویش را رها کن و بیا»
تو را در نظر اغیار و غیر است اگر در مسجدی آن عین دیر است
چو برخیزد ز پشت کثرت غیر تو را مسجد نماید صورت دیر
عزیز من به هر حالت که هستی خلاف نفس کافر کن که رستی
...
حدیث است که خداوند می‌فرماید:« لاتجعل بینی و بینک عالما قلبه مفتون بحب الدنیا فانهم قطاع طریقی»[1] یعنی: «عالمی را که قلبش شیفته محبت دنیا است، بین من و خود قرار مده؛ زیرا ایشان راهزنان راه من هستند».
از حضرت عیسی(ع) سوال شد: «من نجالس؟» یعنی: «با چه کس همنیشین باشیم» فرمود: «من یذکرکم الله رویته و یزید فی علمکم منطقه و یرغبکم فی الاخره عمله» یعنی: « با کسی همنشین باشید که دیدن او شما را به یاد خدا بیندازد، و سخن او بر علم و دانش شما بیفزاید، و عمل او شما را به آخرت ترغیب نموده و مایل سازد». اما مردم طالب کسی هستند که میان آنها و محبوبشان دلاله باشد. چون طالب دنیا هستند که آنها را به دنیایشان برساند.
...باید ترک دنیا داری نمود (لعل الله یحدث بعد ذالک امرا)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان