23 مهر 1396, 16:39
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ای عزیز!
نمازی که برای خاطر خواهی زن باشد - چه زن دنیایی یا بهشتی - این نماز خدا نیست . نمازی که برای رسیدن به آمال دنیا باشد یا آمال آخرت ، به خدا ارتباط ندارد. پس چرا این قدر ناز و غمزه فروشی می کنی ، و عشوه و غنج[1] و دلال[2] می کنی ، به بندگان خدا به نظر حقارت نگاه می کنی ، خود را از خاصان درگاه حق محسوب می داری ؟ بیچاره تو با همین نماز، مستحق عذابی و مستوجب زنجیر هفتاد زراعی هستی . پس چرا خود را طلبکار می دانی ، و برای خود در همین طلبکاری و تدلل و عجب ، عذابی دیگر تهیه می کنی ؟ تو اعمالی را که ماءموری ، بکن و متوجه باش که از برای خدا نیست . و بدان که خدای تعالی با تفضل و ترحم تو را به بهشت می برد، و یک قسمت از شرک را خدای تعالی برای ضعف بندگانش به آن ها تخفیف می دهد و به واسطه غفران و رحمتش ، پرده ستاریت به روی آن ها پوشیده است . بگذار این پرده دریده شود، و حجاب غفران حق به روی این سیئات که اسمش را عبادت گذاشتیم ، افتاده باشد، که خدای نخواسته اگر این ورق برگردد و ورق عدل پیش آید، گند عبادات ما کمتر از معصیت های موبقه [3] اهل معصیت نیست [4].
یادداشت | رضا طراوت
یادداشت | سعید احمدی
یادداشت | حبیب‌الله اسداللهی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان