25 آبان 1396, 15:39
امام حسن علیه السلام مى‌فرماید:
عَجِبْتُ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فى مَأْکُولِه کَیْفَ لا یَتَفَکَّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ وَیُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ[i]
عجب دارم از آنها که به غذاى جسم خود مى‌اندیشند؛ امّا به غذاى روح خود نمى‌اندیشند، خوراک ناراحت کننده از شکم دور مى‌دارند؛ امّا قلب خود را با مطالب هلاکت‌زا آکنده مى‌کنند.
همان‌طور که پیشواى بزرگ ما فرموده مردم معمولًا در غذاى جسمانى خود سختگیرند. جز در پرتو نور چراغ ،دست به سفره نمى‌برند، و جز با چشم باز لقمه بر نمى‌گیرند، از غذاهاى مشکوک مى‌پرهیزند، و بعضى هزار گونه نکات بهداشتى را در تغذیه جسم رعایت مى‌کنند.
امّا در غذاى جان، با چشم بسته، در لابه‌لاى ظلمت‌هاى بى‌خبرى، هرگونه غذاى فکرى مشکوکى را در درون جان خود مى‌ریزند، گفتار دوستان نامناسب، مطبوعات بدآموز، تبلیغات مشکوک یا مسموم همه را به آسانى مى‌پذیرند و این جاى بسیار شگفتى است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان