قرائت قلبی قرآن

نویسنده :حضرت امام خمینی (ره)

انسان که می خواهد کلام خدا را قرائت کند و به آیات الهیه ، قلب قاسی[1] خود را مداوا کند و با کلام جامع الهی شفای امراض قلبیه را بگیرد و با نور هدایت این مصباح [2] منیر غیبی را دریابد باید اسباب ظاهریه و باطنیه آن را فراهم کند و آداب صوریه و معنویه آن را فراهم کند، نه مثل ما که اگر گاهگاهی هم تلاوت قرآن کنیم علاوه بر آنکه از معانی و مقاصد آن و اوامر و نواهی [3] و وعظ [4] و زجر آن بکلی غافلیم ، و گویی آیاتی که در آن ذکر اوصاف جهنم و عذاب الیم [5]آن یا بهشت و کیفیات نعیم آن گردیده به ما ربطی ندارد، نعوذبالله در خواندن کتاب قصه حضور قلب ما بیشتر و حواس ‍ ما جمع تر است از کتاب کریم خدایی ، از آداب ظاهریه آن نیز غفلت کنیم ... ما هر وقت می خواهیم صورت حسن و آواز نیکوی خود را به مردم ارائه دهیم ، قرآن یا اذان را وسیله قرار می دهیم و مقصد ما تلاوت قرآن نیست ، و عمل به این استحباب نمی باشد.بالجمله مکائد[6] شیطان و نفس اماره بسیار است و غالبا حق را به باطل مشتبه [7] می کند و زشت و زیبا را با هم ملتبس [8] می نماید؛ باید از مکائد او به خداوند پناه برد[9].

منبع : چهل حدیث حضرت امام خمینی (ره )،چاپ اول ، تابستان 1368، مرکز نشر فرهنگی رجاء ، لیتو گرافی وچاپ گلشن .

پی نوشت :
• [1] - سخت دل
• [2] - چراغ
• [3] - نهی شده ، خلاف امر
• [4] - پند دهنده
• [5] - دردناک
• [6] - حیله ها
• [7] - شبیه ، نزدیک
• [8] - پوشیده شده
• [9] - چهل حدیث ، ص 428