دعا در حق فرزند‌

دعا کردن و استعانت از خداوند در حق خود و یا در حق دیگران باعث می‌شود که خدای توانا در کارها و حل مشکلات یاری نماید. در واقع دعا نمودن باعث تسهیل در امور و حل مسائل زندگی می‌گردد

به خصوص زمانی که والدین در حق فرندان خود و فرزندان در حق والدین خود دعا نمایند. یکی از حقوق حساس و ظریف معنوی که فرزندان بر والدین خود دارند، این است که طبق دستورات اسلامی در حقشان دعای خیر شود. بویژه مادران دعا نمودن به فرزندان خود را فراموش نکنند که اثرات بسیار عظیم و بسزایی برای خود و فرزندانشان دارد. در واقع دعای مادر باعث تسهیل امور زندگی فرزند و هدایت وی می‌شود.‌

شفقت و عطوفت مادری و پدری و اخلاق اسلامی ایجاب می‌کند که حتی اگر والدین از فرزندانشان بدی ببینند، در حقشان دعا نمایند و هرگز لب به نفرین مگشایند؛ زیرا اگر نفرین بی مورد باشد قطعاً به خودشان باز می‌گردد و باعث کینه فرزندان نسبت به آنها می‌شود. حتی به هنگامی که والدین محقّ باشند، باید در حق فرزندانشان دعای خیر نمایند و اصلاح آنان را از خداوند بطلبند؛ چه بسا این، خود باعث تنبیه و تنبه آنان گردد و فرزندان با دیدن لطف و مهربانی بی نهایت پدر و مادر از کار و بدی خود پشیمان گشته و به سوی آنها باز می‌گردند. امام صادق(ع) فرموده است: «ایما رجلٍ علی ولده اورثه الله الفقر» هر مردی که به فرزندانش نفرین کند خداوند خودش را به فلاکت اندازد.‌

در زندگی انبیاء مشاهده می‌شود که پیامبران همواره در حق فرزندان خود دعا می‌نمودند و هرگز دست به نفرین نمی‌زدند. حضرت نوح با اینکه می‌توانست فرزندش کنعان از کافران و گمراهان می‌باشد، ولی نه تنها برایش نفرین نکرد، بلکه با مهربانی به فرزندش گفت: «پسرکم با ما سوار کشتی شو و با کافران همراه مباش». حتی در زمانی که حضرت نوح دید که فرزندش در حال غرق شدن است باز هم به فرزندش نفرین نکرد بلکه برای نجاتش کوشید و به خداوند گفت: «ربّ انّ ابنی من اهلی» پروردگارا فرزندم از خاندان من می‌باشد. سرانجام خداوند او را از نجات خواهی برای فرزندش بازداشت و به او فرمود: «انّه لیس من اهلک انّه عملٌ غیر صالحٍ» فرزندت با تو اهلیت و سنخیت ندارد. او عامل عمل ناشایست است. ‌

پیامبران بزرگ در دعایشان از فرزندان خود یاد می‌کردند چنان که حضرت ابراهیم (ع) در حق اسماعیل و اسحاق چنین دعا می‌نماید: «پروردگارا من فرزندم را در بیابان بی کشت و زرعی نزد بیت الحرام تو برای به پا داشتن نماز مسکن دادم. خداوندا تو دل های مردمان را به سوی آنان مایل گردان و به انواع ثمرات آنها را روزی ده...»‌

نبی مکرم اسلام و ائمه معصومین(ع) همواره در حق فرزندانشان دعای خیر می‌کردند و با این شیوه پسندیده درس تربیت فرزندان را به بشریت می‌آموختند. سیدالساجدین امام زین العابدین(ع) برای فرزندانش چنین دعا می‌کرد: «اللّهم و منّ علی ببقاء ولدی و باصلاحهم لی و بامتاعی بهم». پروردگارا به من نعمت عطا فرما به زنده ماندن فرزندانم و شایسته گردانید نشان برایم و بهره‌وری‌ام از آنان.‌

رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «رحم الله من اعان واده علی برّه و هو ان یعفو عن سیئته و یدعو له فیما بینه و بین الله» خدا رحمت کند کسی را که فرزندش را بر نیکوکاری یاری نماید، به این صورت که از گناه و بدی اش درگذرد و او را ببخشد و برایش، بین خود و خدایش خیر نماید. در واقع دعای خیر پدر و مادر باعث رحمت و لطف خدا در حق فرزندان و خود والدین می‌گردد.

از دعا های حضرت امام سجاد(ع) دعا در حق فرزندان است به نقل از صحیفه سجادیه می‌آید با هم برای فرزندانمان دعا کنیم خداوندا بر من منت گذار به بقای فرزندانم، و به شایسته نمودن ایشان برای من، و به برخورداریمن ازآنان. خداوندا عمر آنان را برای من طولانی گردان، و بر ایام زندگی‌شان برای منبیفزا، وخردسالشان را برایم تربیت کن، و ناتوانشان را برایم نیرو ده، و بدنها ودینشان و اخلاقشان رابرایم به سلامت‌دار، و آنان را در جان و اعضا،و هر کارشان که به آناهتمام دارم عافیت بخش، و برای من و به دست من روزی آنانرا وسعت ده، و آنان رانیکوکارانی باتقوا، و صاحبان بصیرت و شنوای حق و مطیع خودگردان، و نسبت به اولیاء خود عاشق و خیرخواه، ونسبت به دشمنانت دشمن وکینه‌توز قرار ده، الهی وضع فرزندانم اینچنین باد. خداوندا بازویم را به وجودشان نیرومند.