14 مهر 1394, 11:47
دکتر محمّد باقر کتابى:
«مرحوم جهانگیرخان، فیلسوف و فقیه و متکلم بزرگ اصفهان، از اعاظم علما و اجلاء فلاسفه اصفهان، بلکه خطّه ایران بود. شرح حال و مراتب اخلاق و مراتب علمى او را مقالتى بسیار مفصل باید. وى در خدمت استادان بزرگ به کسب معارف پرداخت. استعداد سرشار و روح پاک بزرگ استادان معارف و بالاتر از همه شوق رغبت او به معارف، او را در علم، عرفان، فقه، اصول، ریاضى، طبیعیات و حتى موسیقى استاد مسلم گردانید. وى کاملاً مصداق شعر مولانا بود که:
آب کم جو تشنگى آور به دست *** تا بجوشد آبت از بالا و پست
جهانگیرخان تشنه آب زلال علم و عرفان بود و سر انجام به آن چشمه رسید و نوشید.
مرحوم جهانگیرخان، دانشمندى بود که علم را به زیور عرفان و اخلاق آراسته بود و وجودش منبع کمالات و فضایل اخلاقى بود. در دین استوار، ثابت قدم و در امور زندگى بسیار منظم بود. حتى در غذا خوردن، درس دادن، خواب رفتن.»([55])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان