12 خرداد 1395, 5:28
(بدان اي سالک راه خدا!) خداوند مي خواهد رابطه بين او و بنده اش حفظ شود و اين رابطه قطع نشود. اگر از ناحيه بنده خطاي عملي سر زده و اگر از نظر معرفتي جاهل است، هر چه که باشد، اينها مانع نشود که اين رابطه قطع شود. اصلاً بزرگي و کرامت او اقتضا مي کند که نگذارد اين رابطه قطع شود، لذا به پيغمبرش هم، همين را امر مي کند و مي گويد: تو موجودي هستي که بايد همان روشي، که من با بندگانم دارم، داشته باشي، يعني خداگونه عمل کني، يعني اي پيامبر! تو بايد از بندگان خدا دستگيري کني و دست رد به سينه کسي نزني! اين روش، روش من است. اين روش، روش الهي است. اين روش را مؤمن هم بايد در آداب معاشرتي اش حفظ کند. به يک معنا «طرد» (راندن) در آداب معاشرت اسلامي وجود ندارد. طرد کردن نادرست است، هرچه هست دستگيري است. اگر خطاي عملي است، بايد اغماض شود و اگر خطا از نظر دروني و عدم کشش است، آن هم بايد اغماض شود، براي اينکه دستگيري و به صراط مستقيم هدايت شوند.(1)
_____________________
1- اين الرجبيون، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص 30
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان