شكر بيانی و شكر رفتاری

بر اساس آموزه‌هاي قرآن و سنت پيامبر (ص) و ائمه معصوم (ع) هدف اصلي زندگي عبوديت و شاكر بودن به درگاه پروردگار متعال است، بنابراين انسان بايد در هر حال بندگي كند و شاكر خداوند تبارك و تعالي باشد و اين حالت در زندگي اش نمود و عينيت داشته باشد. بهترين معناي شكر خداوند متعال، خرج نعمت‌هاي خدادادي در مسير عبوديت و بندگي است. البته خداوند رحيم خود وضعيت بندگان را ترسيم كرده و در سوره سبا آيه 13 مي‌فرمايد: و قليل من عبادي الشكور؛ ولي عده كمي از بندگانم شكرگزارند. امام صادق(ع) در معناي شكر و سپاس مي‌فرمايد: شكر هر نعمتي پرهيز از استفاده آن نعمت در حرام‌ها و عصيان‌هاست. (الكافي، ج2، ص 94 و 95) . شكر گفتاري بيان عبارت نوراني الحمدلله‌رب‌العالمين است و شكر رفتاري استفاده هر نعمتي در مسير شايسته و بايسته آن نعمت كه از سوي خالق هستي ترسيم شده است، خواهد بود. امام صادق‌(ع) مي‌فرمايند شكر هر نعمتی پرهيز از حرام‌ها و دوري از گناهان درباره آن نعمت است. (الكافي، ج 2، ص 94و 95) . با دقت مي‌توان به ابعاد جالب اين سخن پي برد و دانست كه بطور مثال شكرگزاري چشم و گوش، بهره‌گيري اين اعضا در امور مباح و حلال و پرهيز از گناه و حرام است، آنچه مي‌بينيم و آنچه مي‌شنويم بهترين نماد شكر‌گزاري و كفران اين دو نعمت خواهد بود و همينطور درباره ديگر الطاف و نعمت‌هاي الهي كه زمان‌ها و زمين‌هاي استفاده از اين اعضا در روز رستاخيز در دادگاه الهي، همراه با يكايك اعضا، زبان به نوع استفاده از آنها گشوده و ما را سربلند يا سرافكنده مي‌سازند. اظهار نعمت و بيان علاقه‌ها و دوستي‌ها شيوه‌اي بسيار شايسته در مسير زندگي و ايجاد صميميت و سازندگي است. راز اينكه توصيه به اظهار عشق و علاقه نسبت به همسر شده آن است كه آگاهي اطرافيان از احساس پاك و بي‌آلايش ما در استحكام پيوند و عمق بخشيدن به دوستي‌ها و رفاقت معجزه مي‌كند. حال اگر اين شيوه شايسته در برابر خالق هستي صورت پذيرد و هر يك از ما گاه و بيگاه لب به اقرار خوبي‌هاي خدا و بدي‌هاي خود نماييم و چون امام حسين (ع) در دعاي عرفه نخست صفات والا و بي‌همتاي خدا را بازگو كنيم و سپس اقرار به زشتي‌هاي خويش نماييم، به يقين شاهد بارش رحمت و مغفرت الهي خواهيم بود. نقل شده كه هرگاه رسول خدا (ص) حادثه‌اي رخ مي‌داد كه شادمان مي‌شد، مي‌فرمودند: خدا را بر اين نعمت شكر و چون امري پيش مي‌آمد كه غمگين مي‌شد، مي‌فرمود: خدا را در هر حال شكر و آن حضرت مي‌فرمود: خدايا هر نعمت يا سلامتي كه در دين يا دنيا دارم از توست، تو يكتا و بي‌شريكي... آموزه‌هاي آسماني اسلام، ارتباط با پروردگار را يگانه راه محبت و عنايت خدا به بندگان معرفي كرده‌اند و در نگاه پر مهر پيامبر اسلام (ص) هيچ چيزي ارزشمندتر از دعا به درگاه خداوند متعال نبود؛ به راستي هر گاه دعا كه قرآن صاعد نام گرفته و برترين اعمال و عبادات يا مغز و محتواي اطاعات لقب يافته و عباده الكبري خوانده مي‌شود، همراه با زمزمه و راز ونياز به پيشگاه پروردگار بي‌نياز براي شكر نعمت‌هاي الهي باشد، يكي از بهترين نمادهاي شكرگزاري خداوند متعال خواهد بود.