25 اردیبهشت 1396, 4:11
عفو و گذشت، آثار مثبت بسياری دارد و در رشد كمال انسانی، سلامت جسمی و روانی و بهبود روابط اجتماعی و نزديكی به خدا، مؤثر است. در اين جا به مهمترين اثرات آن میپردازيم: ۱ - پاداش اخروی: امام علی (ع) میفرمايد: عفو و گذشت به هنگام قدرت، سپری است در برابر عذاب الهی». پيامبر اكرم (ص) میفرمايد: هنگام برپا شدن قيامت، ندادهندهای فرياد میزند: هر كس اجر او بر خداست وارد بهشت شود. گفته میشود: چه كسی اجرش بر خداست؟ در پاسخ میگويند: كسانی كه مردم را عفو كردند، آنان بدون حساب داخل بهشت میشوند. ۲ - عزت: عفو و گذشت، سبب عزت و آبرو میگردد، زيرا اين خصلت نيكو در نظر مردم، نشانه بزرگواری و شخصيت و سعه صدر است، در حالی كه انتقامجويی، نشانه عدم تسلط بر نفس است. پيامبر اكرم (ص) میفرمايد: «عليكم بالعفو فانّ العفو لا يزيد الاّ عزا؛ بر شما باد به عفو و گذشت كه عفو چيزی جز عزت بر انسان نمیافزايد». آدمی هر قدر بزرگ باشد، با انتقام گيری، ارزش خود را از دست میدهد و در نزد افكار عمومی كوچك میشود. امام علی (ع) میفرمايد: «سيادت و بزرگی، با انتقام جويی، ناسازگار است.» ۳ - صفای باطن: عفو و گذشت، مانع خشونت و كينهتوزی میشود، همانطوری كه انتقام جويی، سبب برافروخته شدن آتش كينه در دل میگردد. رسول اكرم (ص) میفرمايد: «تعافوا تسقط الضغائن بينكم؛ يكديگر را عفو كنيد كه دشمنیها و كينهها را از بين میبرد.» ۴ - سلامت جسمی: عفو و گذشت، موجب پايين آمدن فشارهای روحی میشود و از اين راه، مقاومت طبيعی بدن در برابر بيماریها بيشتر میشود. پيامبر (ص) میفرمايد: «من كثر عفوه مدّ فی عمره؛ كسی كه عفوش افزون گردد، عمرش طولانی میشود.» ۵ - سلامت روانی: مطالعه بررسیهای تجربی و بالينی نشان میدهد كه عفو و گذشت، در كاهش اضطراب و افسردگی، عصبانيت و پرخاش گری، اختلالات عاطفی - رفتاری و افزايش اعتماد به نفس، پيشرفت تحصيلی و كارايی در محيطهای حرفهای، مؤثر بوده است. ۶ - اصلاح روابط اجتماعی: تحقيقات فراوان نشان داده است كه عفو و گذشت در اصلاح روابط بين افراد بسيار مؤثر است. وقتی كه افراد يكديگر را میبخشند، روابط آنها پايدارتر میشود و می توانند دوستی و پيوند خود را حفظ كنند. قرآن مجيد میفرمايد: خوبی و بدی برابر نيستند. همواره به نيكوترين وجه پاسخ بدی را بده تا كسی كه ميان تو و او دشمنی است، چون دوست مهربان تو گردد. ۷ - جلب رحمت الهی: امام علی (ع) میفرمايد: عفو و گذشت، موجب نزول رحمت الهی است. ۸ - عفو الهی: قرآن مجيد میفرمايد: «فليعفوا و ليصفحوا الا تحبون ان يغفر ا... لكم؛ بايد عفو كنند و چشم بپوشند، آيا دوست نمیداريد خداوند شما را ببخشد؟» به نظر روان شناسان، نبخشيدن ديگران و كينه توزی، موجب غم و اندوه و افسردگی میشود. وقتی از بخشيدن ديگران امتناع میكنيم در واقع میگوييم: من ترجيح میدهم به جای آن كه قدمی در جهت بهبود اوضاع بردارم، در گذشته زندگی كنم و ديگران را به خاطر اين اوضاع و احوال سرزنش كنم. وقتی خود را نمیبخشيم در واقع ماندن در احساس گناه را بر میگزينيم و بدين ترتيب خود را در رنج روحی بيشتر قرار میدهيم و در واقع اين ما هستيم كه رنج میبريم. در پنجاه درصد موارد، آن كه خطا كرده، حتی خبر ندارد كه در سر ما چه میگذرد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان