27 دی 1395, 7:55
ثقه الاسلام کليني در کتاب خود ، کافي، ج1، ص111 معيار و ضابطه اي را براي تشخيص صفات ذاتي خداوند از صفات فعلي بيان مي کند که بسيار مفيد و کارگشا است.
ايشان مي فرمايد که صفات ذاتي آن دسته از صفاتي است که مقابل آن را نتوان براي خداوند اثبات کرد؛ مانند حيات که مقابل آن موت براي خداوند اثبات نمي شود؛ همچنين قدرت در برابر عجز، علم در برابر جهل.
اما صفات فعلي آن صفاتي است که خارج از ذات خداوندي است و مي توان مقابل آن را براي خداوند اثبات کرد؛ مانند «رضا و غضب»، «احياء وإماته»، «اعطا و منع» و «قبض و بسط».
صفات فعلي را مي توان هم به خداوند و هم به ديگري چون فرشتگان و انسان کامل نسبت داد؛ چنانکه خداوند فعل احيا و اماته را هم به خود(بقره، آيه 258) هم به اسرافيل و عزرائيل(سجده، آيه 11) نسبت مي دهد و هم در آيه 94 آل عمران به حضرت مسيح(ع)؛ زيرا آنان به اذن الهي مي توانند اين کارها را انجام دهند.
اصولاً مدبرات امور و مانند آنها به عنوان وسائط و واسطه هاي الهي عمل مي کنند و از همين رو توسل به انسان کامل و نيز شفاعت جايز و روا است؛ زيرا آنان وسائط فيض الهي هستند و در اين امور ماذون به اذن الهي هستند.
روزنامه كيهان، شماره 21118 به تاريخ 8/5/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان