27 دی 1395, 8:31
نماز بهترين اعمال ديني است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادت هاي ديگر هم قبول مي شود و اگر پذيرفته نشود اعمال ديگر هم قبول نمي شود، همان طور که اگر انسان شبانه روزي پنج نوبت در نهر آبي شست وشو کند، آلودگي در بدنش نمي ماند، نمازهاي پنج گانه هم انسان را از گناهان پاک مي کند و سزاوار است که انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و کسي که نماز را پست و سبک شمارد مانند کسي است که نماز نمي خواند، با اين وجود يکي از سؤالاتي که ذهن يک مخاطب جوان را به خود مشغول کرده اين است که: می‌خواهم به يک دختر بي نماز پيشنهاد ازدواج بدهم، خودم آدم بسيار مذهبي ،اهل نماز شب و دعاي کميل و زيارت عاشورا و... هستم، از لحاظ اسلام، ازدواج با بي نماز چگونه است؟ آيا مي شود بعد از ازدواج يک دختر 22 ساله را نمازخوان کرد؟ مرکز تخصصي نماز در جواب اين پرسش مي گويد:
ازدواج يکي از مهم ترين حوادث زندگي است و نقش اساسي در خوشبختي و سعادت يا بدبختي و شقاوت انسان دارد و از آنجا که مذهب و اعتقادات، جزيي از زندگي فردي و اجتماعي انسان ها بوده و در زندگي مشترک نقش تعيين کننده دارد و حتي گاهي اختلاف در اين زمينه باعث اختلافات خانوادگي خواهد شد، لذا به نظر مي آيد در اين امر مهم با احتمالات، پيش رفتن و اميدواري بيجا به خود دادن نسبت به اينکه بعداً متدين مي شود و نماز مي خواند، کار معقول و منطقي نباشد.
فراموش نکنيم شخصي که تصميم به ازدواج با ديگري دارد، هدف از ازدواج او نمازخوان کردن و يا اصلاح اعتقادات طرف مقابلش نيست، بلکه مي خواهد با ازدواجش به آرامش، سکون و... دست پيدا کند، چرا که طبق قاعده، همسر آدمي بايد قبل از ازدواج همان گونه که حق است، تربيت شده باشد، نه آنکه در منزل شوهر بخواهد تربيت شود، زيرا تجربه نشان داده آنهايي که همسر مناسب و تربيت يافته انتخاب کرده اند، در ادامه زندگي با مشکلاتي مواجه مي شوند، چه رسد به آنکه شوهري بخواهد همسرش را در منزل خود (براساس شاخصه‌هاي مورد نظرش) تربيت کند، لذا بهتر است وضعيت فعلي طرف مقابل را در نظر گرفته و به اين دل خوش نکند که بعد از ازدواج نمازخوان خواهد شد.
در نتيجه کسي که مقيد به احکام شرعي و پايبند به دين و مسائل ديني هست و دوست دارد در آينده با همسري متدين زندگي کند، بايد از همان ابتدا همسري انتخاب کند که حد نصاب از ايمان و التزام عملي به احکام شرعي را داشته باشد و الا در آينده نزديک نسبت به موضوعات مختلفي همچون طهارت و نجاست(1)، تربيت فرزند، مخالفت خانواده شوهر و... مواجه خواهد شد.
در پايان اين نکته را نيز متذکر مي شويم که در اسلام کفو بودن دختر و پسر شرط ازدواج است و از نظر معارف اسلام و روايات مأثوره از اهل بيت و نيز سيره پيامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) تنها چيزي که کفويت را احراز مي کند، ايمان است.
ايمان يعني اعتقاد باطني به خداوند و التزام عملي به مقتضاي ايمان، يعني به دين و آموزه‌هاي اسلام. لذا پيامبر خدا(ص) جوبير که مردي سياه پوست و فقير بود را به «دلفار» دختر زياد بن لبيد تزويج کرد و فرمود: «الْمُوْمِنُ کُفْوٌ لِلْمُوْمِنَةِ وَ الْمُسْلِمُ کُفْوٌ لِلْمُسْلِمَة»(2)؛ مرد مؤمن همتاي زن مؤمن و مرد مسلمان همتاي زن مسلمان است.
بنابراين در صورتي که انسان با همسري ازدواج کند که از نظر ايماني و يا التزام عملي به احکام و اخلاق اسلامي همچون نماز، مشکل دارد و از اين نظر کفويت ندارد، نمي تواند آينده و خوشبختي خود را تضمين شده بداند.
از: فارس
پي نوشت ها:
1- کسي که نماز نمي خواند و تصميم ندارد لباس و بدن خود را براي نماز پاک نگه دارد، بطور طبيعي نسبت به رعايت نجاست و پاکي سهل انگار خواهد بود و اين مسئله براي کسي که اهل نمازو ديانت است بسيار مشکل ساز مي شود.
2- بحار، ج22، ص 117
روزنامه كيهان، شماره 21118 به تاريخ 8/5/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان