29 دی 1395, 9:12
برگرفته از: رسائل بندگی، آيت الله شيخ مجتبی تهرانی، ص 211
(بدان اي سالک راه خدا!) آن چيزي که جلوي شهوت، غضب و وهم را مي گيرد، و براي آنها حد و مرز درست مي کند محصول يا کارکرد «عقل نظري» و «عقل عملي» است. عقل است که مي آيد و براي اين قواي حيواني و شيطاني مرز تعيين مي کند، يعني بعد از آنکه انسان به مبدأ و معاد، نبوت، شريعت و احکام الهي اعتقاد پيدا کرد، عقل است که براي شهوت، غضب و وهم مرز مي گذارد و به آنها مي گويد: تا اينجا مي تواني بيايي و بيشتر از آن ممنوع است! اين مرزبندي دروني انسان، همان بعدي است که ما از آن به «بعد معنوي» که همان عقل انسان است، تعبير مي کنيم. اين بعد اگر زنده شود، انسان خداجو و خداخواه خواهد شد. (1)
روزنامه كيهان، شماره 21144 به تاريخ 8/6/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان