28 فروردین 1396, 6:42
برگرفته از: (1) بحارالانوار ج 75 ص 312 – مستدرك ج 9 ص 18
روي عن رسول الله (ص) قال: «اَلْمُوْمِنُ قَلِيلُ الْكَلَامِ كَثِيرُ الْعَمَلِ وَ الْمُنَافِقُ كَثِيرُ الْكَلَامِ قَلِيلُ الْعَمَلِ» (1)
در روايتي از پيغمبر اکرم (ص) منقول است که حضرت فرمودند: يکي از تفاوتهاي بارز مؤمن و منافق که جنبه بيروني دارد و انسان ميتواند به راحتي آن را بفهمد، اين است که شخص مؤمن کم صحبت ميکند و عمل خير و نيک زياد انجام ميدهد، امّا در مقابل، منافق خيلي حرفِ خوب ميزند، ولي عملش طبق حرفهايش نيست؛ يعني مؤمن کم ، حرفِ خوب ميزند، امّا عملش از نظر کمّي خيلي بيشتر از سخنان خوب او است.
منافق نقطه مقابل مؤمن است. دائم از خدا و قيامت و معاد ميگويد، امّا در کارهايش خبري از اعتقاد به خدا و قيامت ديده نميشود. حضرت در اين روايت، از حرفهايي که مربوط به معارف ديني يا احکام و امثال اينها است سخن ميگويند.
در باب سخن و سکوت، روايات بسياري وجود دارد. مثلاً در روايتي داريم که: اگر سخن، نقره باشد، سکوت، طلا است. چون در روايات آمده است: اکثر جهنّميان با زبانشان وارد جهنّم ميشوند. اهل معرفت ميگويند: چون گناهان زبان قابل قياس با گناهاني که انسان با اعضاي ديگر بدن مثل: چشم، گوش، دست و پا انجام ميدهد، نيست، لذا مراقبت زباني، اوّلين توصية بزرگان به افرادي است که ميخواهند خودشان را به آداب الهي تربيت کنند؛ يعني مواظب باش چه چيزي از دهانت خارج ميشود!
به تعبير روايت شريفهاي ديگر، زبان کلب عقور است؛ يعني سگي که پاچه ميگيرد. زبان، سگ هار است و دائماً پاچه اين و آن را ميگيرد و همين سبب بدبختي انسان ميشود، چون بسياري از معاصي بر اثر زبان است. در روايتي از امام باقر(ع) منقول است که: اگر تمام خبائث را در يک خانه جمع کنند، کليدِ قفلِ درِ آن خانه، دروغ است؛ يعني دروغ به عنوان يکي از گناهان زبان، کليد بسياري از خبائث و گناهان است. حال، غيبت و تهمت و گناهان ديگر زبان سر جاي خودش.
* پايگاه اطلاع رسانی آيت الله شيخ مجتبی تهرانی(ره)
روزنامه كيهان، شماره 21228 به تاريخ 22/9/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان