30 اردیبهشت 1397, 17:57
احترام و گرامی داشتن انسانها از نهاد و بنیان آفرینش به وجود آمده است، خداوند با خلقت انسانها و قرار دادن آنها در زمین به عنوان خلیفه و جانشین خود، در واقع آنان را گرامی داشته و مورد احترام قرار داده است. خدای منان فرزندان آدم را بر آفریدههای دیگر خود برتری داده و آنان را مورد تکریم و احترام معرفی نموده است: «ولقد کرّمنا بنی آدم» و ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم. پس انسانها باید در زندگی اجتماعی خود به ارزشها و کرامتهای موجود در خلقت آفرینش عمل کرده و با احترام زندگی نمایند. یکی از مسائل مهم در زندگی انسانها احترام و حرمت متقابل بین والدین و فرزندان میباشد. همان گونه که افراد به پدر و مادر خود در خانواده احترام میگذارد والدین نیز باید منشا این احترام را از دوران کودکی در نهاد فرزندان خود بکارند و آنها را مورد احترام قرار دهند تا در دوران بزرگسالی کودکان خود مورد احترام آنها واقع شوند.
از آنجا که خداوند این آفریدهها را به والدین امانت داده است، آنان باید حق احترام و تکریم این امانت را پاس دارند و هیچ گونه اهانتی نسبت به آنان روا ندارند. رسول اکرم فرموده است: «اکرموا اولادکم و احسنوا آدابهم یغفر لکم». فرزندانتان را گرامی دارید و احترام نمایید و نیکو تربیتشان کنید تا آمرزیده گردید. پیامبر اکرم که الگوی و نمونه شایسته و بارز زندگی مسلمانان جهان میباشد همواره به تمامی انسانها اعم از عرب و عجم، فقیر و ثروتمند، کودک و بزرگسال احترام میگذاشتند. رسول مکرم اسلام به فرزندان و نوههای خود و حتی فرزندان دیگران بسیار احترام مینمود؛ آنان را بر دوش مبارک خویش سوار میفرمود؛ همیشه نخست به آنها سلام میگفت؛ هرگز کودکی را تنبیه نمیکرد و اشک طفلی را جاری نمیساخت.
روزی سجده نمازش را طولانی نمود تا فرزندنش که بر پشتش نشسته بود نیفتد و ناراخت نشود. مردم گمان کردند بر حضرتش وحی نازل شده است، ولی حضرت فرمود: «بر من نازل نشد. فرزندم بر دوشم نشسته بود، نخواستم او را دستپاچه نمایم، از این رو درنگ کردم تا خودش پایین آمد.» همچنین روزی نیز آن بزرگوار دو رکعت آخر نماز ظهر را با شتاب خواند. آن گاه که مردم علت را جویا شدند فرمود: «مگر صدای شیون بچه را نشنیدید.»
احترام والدین به فرزند، شیوهای نیکو و موثر برای تربیت صحیح آنان است و سبب میشود که ایشان نیز به والدین خود و دیگران احترام بگذارند. والدینی که هیچ گونه ارزشی برای فرزندان خود قائل نیستند، سخت در اشتباهند. توهین به فرزندان باعث انزجار از والدین میشود و واکنشی همانند را پدید میآورد. امیر مومنان علی(ع) میفرماید: «اجملوا فی الخطاب تسمعوا جمیل الجواب» با مردم نیکو سخن گویید تا پاسخ نیکو شنوید.
فرزندانی که مورد بی احترامی قرار میگیرند، هر چند اندرزهایی مانند لزوم احترام به همنوع را فراوان بشنوند، به سبب تضاد بین گفتار و رفتاری که با آنان شده دچار تعارض روحی میگردند. چنین فرزندانی هر چند که در سنینی مجبور به احترام به والدین گردند، هرگز محبتی از آنها به دل ندارند. به گفته روانشناسان اگر در جوامعی بین فلسفه زندگی و آرمانهای اجتماعی که بر زبان میآید با آنچه که عملی میشود، تفاوت بسیار باشد، افراد دچار تعارض روانی میشوند و اثر شوم آن در شخصیت کودکان نیز ظاهر میگردد.
رسول اکرم(ص) میفرماید: «رحم الله والداً اعان ولده علی برّه» رحمت خداوند بر پدری که فرزند خود را در نیکی نسبت به خویش یاری نماید.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان