نامه افندى به علاّمه مجلسى

نامه افندى به علاّمه مجلسى

افندى در نامه اى، از استادش در پاره اى از موارد کتاب بزرگ بحارالانوار انتقاد مى کند و او را نسبت به اشکالاتى که کتابش دارد، آگاه مى کند، متن این نامه و نحوه انتقاد و تذکر افندى نمونه بارزى از اخلاق و آدابى است که از بدو تأسیس مکتب امام صادق(علیه السلام) در بین شاگردان این مکتب حاکم بوده است.

تواضع ادبى که افندى در این نامه به خرج داده، واقعاً مثال زدنى است. ستایش استاد و ابراز عشق و ارادت به ایشان در اوّل نامه و عرض پوزش و عفو در آخر آن، با الفاظ و جملات زیباى ادبى، نمونه برجسته اى از وجود عشق و عاطفه بین شاگرد و استاد است.

علامه مجلسى نیز جهت ارج نهادن به مقام علمى افندى و همچنین تقدیر از تذکرات ایشان، متن کامل نامه را در خاتمه مجلّد بیست و پنجم (چاپ جدید) کتاب بحارالانوار آورده و از ایشان به عنوان «بعض الازکیاء من تلامذتنا» نام برده است.^([19])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه