پیمان مرکزی (سنتو)

پيمان مركزي، سنتو ، پيمان بغداد، تركيه، عراق، ايران، پاكستان، انگلستان، پيمان آتلانتيك، پيمان آسياي جنوب شرقي

پیمان مرکزی (سنتو) CENTO

سازمان پیمان مرکزی یا سنتو که تا قبل از انقلاب و تغییر رژیم ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود دنباله و جانشین پیمان بغداد بود که در 24 فوریۀ سال 1955 بین ترکیه و عراق به امضاء رسید و ایران و پاکستان و انگلستان متعاقباً به آن پیوستند و آمریکا نیز به عنوان عضو ناظر در آن شرکت جست.

پیمان بغداد که پس از کودتای عبدالکریم قاسم در عراق در سال 1958 و خروج عراق از این پیمان به سازمان پیمان مرکزی تغییر نام داد در واقع حلقه‌ای از زنجیر اتحادیه‌های نظامی غرب از پیمان آتلانتیک تا پیمان آسیای جنوب شرقی (سیتو) و پیمان امنیت اقیانوس آرام (آنزوس) بود و آمریکا با این‌که تا پایان عضویت کامل آن را نپذیرفت با پیمان‌های نظامی دو جانبه با هر سه کشور ایران و ترکیه و پاکستان عملاً نقش رهبری و کارگردانی این سازمان را به عهده داشت.

سازمان پیمان مرکزی از سال 1979 به بعد که رژیم جدید ایران خروج خود را از آن اعلام داشت عملاً اعتبار خود را از دست داده است.