دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

توصیه‌های 8 گانه آیت‌الله سیستانی به زائران اربعین

در آستانه فرارسیدن اربعین، حضرت آیت‌الله سیستانی در نامه‌ای خطاب به زائران اربعین، توصیه‌های مهمی ارائه کرده‌اند.
توصیه‌های 8 گانه آیت‌الله سیستانی به زائران اربعین
توصیه‌های 8 گانه آیت‌الله سیستانی به زائران اربعین

در آستانه فرارسیدن اربعین، حضرت آیت‌الله سیستانی در نامه‌ای خطاب به زائران اربعین، توصیه‌های مهمی ارائه کرده‌اند. این پیام که از سوی مؤسسه امام علی(ع) در لندن و مرکز ارتباط با آیت‌الله سیستانی منتشر شده به نقل از حوزه نیوز تقدیم خوانندگان عزیز می‌شود.

در دعای امام صادق(ع) برای زائران حسین(ع) آمده است: خداوندا دشمنان ما به خاطر خروج شیعیان برای زیارت، بر آنها عیب می‌گیرند، اما برخلاف میل دشمنان، این دشمنی‌ها مانع حرکت و خروج شیعیان به سوی ما نشد، پس بر آن صورت‌هایی که تابش خورشید، رنگ آنها را تغییر می‌دهد رحم کن.

اکنون شیعیان ماه محرم را پشت سر گذاشته و خود را در معرض وزش نسیم حسینی قرار دادند و دهها میلیون از آنها در نقاط مختلف جهان از توصیه‌های دینی و موعظه‌های منابر حسینی بهره بردند و بر محبت و ولایت پذیری خود و مشارکت خود در برپایی عزاداری‌ها افزودند، اما این پایان برکت‌های امام حسین علیه‌السلام نیست.

جمعیت انبوهی که در مجالس و عزاداری‌های حسینی مشارکت کردند، این روزها خود را برای رفتن به زیارت او آماده می‌کنند تا مسافتی زیاد را بپیمایند و با پای پیاده عازم زیارت اربعین شوند، گویی جهان شاهد رقم خوردن محشری به سوی کربلا است و قیامتی در سرزمین حسین رقم خورده است.

خداوند به این گام‌ها برکت دهد و سلام خداوند بر آنکه عامل و منشأ این حرکت عظیم است.

در این مناسبت عظیم، لازم است نکاتی را متذکر شویم که البته بر بسیاری از زائران پوشیده و پنهان نیست، اما توصیه به خیر از ویژگی‌های مؤمنان است.

۱. زیارت برای رضای خدا باشد

نیت: این زیارت عبادتی است که با نیت، ارزش می‌یابد و میزان قبولی آن بستگی به نیت زائران دارد و از این رو پاداش زائران نیز نزد خداوند متفاوت خواهد بود و ما از خداوند می‌خواهیم فراوان‌ترین بهره را از این زیارت، روزی شما بگرداند.

در این راه اخلاص فراوان برای خداوند باعث می‌شود زیارت شما در بالاترین درجه قرار گیرد. قدم نهادن و گام برداشتن ما در این راه برای این نباشد که فلان شخص ما را ببیند یا اینکه پس‌ از بازگشت برای دیگران بازگو کنیم یا برای تأیید فلان جریان و مبارزه با فلان جریان باشد. در این راستا انسان باید در تمام حالات خود، فداکاری و جانفشانی امام حسین(ع) را به یاد داشته باشد و ندای «هل من ناصر ینصرنی» او را به گوش جان بشنود تا حضور و پیاده‌روی او برای لبیک گفتن به این ندای حسینی باشد.

برغم اینکه سیدالشهدا(ع) با آبرویی که نزد خداوند دارد حاجات زائران خود را برآورده می‌سازد، اما شایسته نیست که زیارت انسان برای حاجت‌ها و تجارت‌های دنیوی باشد. نباید هدف زائر از زیارت، رسیدن به حاجت خود باشد به گونه‌ای که اگر بداند حاجتی از او برآورده نمی‌شود زیارت را ترک کند!

۲. اهتمام به نماز و حجاب و همکاری با مسئولان انتظامات

مؤمنانی که در راه زیارت سیدالشهدا(ع) خود را به سختی می‌اندازند، باید در این راه ارزش‌ها و مبانی کربلا را با التزام به نماز و اوقات آن زنده کنند و خواهرانی که در این پیاده‌روی حضور دارند، حجاب، عفت و وقار خود را حفظ کنند و به قهرمان کربلا حضرت زینب اقتدا کنند که حجاب و عفت و شکوه او کامل بود.

تمام زائران باید خوش رفتار بوده و ارزش‌های اخلاقی را رعایت کنند و با مسئولان انتظامات و مدیران موکب‌ها همکاری کنند و غذاهایی را که با سخاوت و کرم به آنها تقدیم می‌شود حفظ کنند تا به دور از اسراف میان زائران توزیع شود.

۳. استفاده از حضور مبلغان دینی

مراجع عظام تقلید چند سالی است که در این راهپیمایی میلیونی صدها مبلغ دینی را برای نشر معارف و احکام دین به مناطق مختلف اعزام می‌کنند و از زائران انتظار می‌رود به این افراد مراجعه کنند و ارتباط داشته باشند و البته امسال نیز تعداد مبلغان بیشتری در این مراسم حضور خواهند داشت تا خدمات فکری و فقهی خود را به زائران ارائه کنند و به وظیفه تبلیغ دین عمل نمایند.

۴. پرهیز از بدعت در عزاداری و عمل به روش‌های مورد تأیید علما

زائران باید عزاداری‌های تأیید شده توسط علما و عزاداری‌های متعارف میان شیعیان را که نسل اندر نسل به ما منتقل شده اجرا کنند و اقداماتی را انجام ندهند که متناسب با عظمت این مناسبت نیست، زیرا اهداف بلند قیام حسینی همواره باید بلند و پاک و تأثیرگذار باقی بماند.

۵. ضرورت تقویت وحدت و پرهیز از اختلافات

تمرکز بر وحدت. خطبای جمعه و نمایندگان مراجع عظام بارها بر ضرورت اتحاد و کنار گذاشتن اختلافات داخلی تأکید کرده‌اند، زیرا امروز امت اسلام به ویژه شیعیان در شرایطی سخت و خطرناک به سر می‌برند و توطئه‌هایی علیه آنها جریان دارد و از این رو لازم است اولویت شیعیان در رفتار خود این باشد که به اختلافات دامن نزنند به ویژه در ایام عاشورا و عزاداری حسینی.

تمام مسلمانان خصوصاً پیروان مذهب اهل بیت(ع) وظیفه دارند برای نشر مبانی قیام حسینی و تحکیم و تقویت آن در میان نسل‌های آینده تلاش کنند، زیرا امام حسین و یاران برگزیده او جان خود را برای رسیدن دین به همین نسل‌ها فدا کردند و همچنان نیز فرزندان مجاهد ما در این راه جان و مال خود را در میدان شهادت و کرامت فدا می‌کنند.

۶. به یاد داشتن فداکاری رزمندگان اسلام و قدردانی از شهدا

در روزهای زیارت سیدالشهدا و اهل بیت و یاران ایشان شایسته است همه ما به یاد رزمندگان، مجاهدان و طلاب حوزه علمیه باشیم که در این روزگار به حسین(ع) اقتدا کردند و در جبهه‌های نبرد با دشمنان دین و مقدسات، جان خود را بر کف دست گرفتند و ثابت کردند به حق یاوران حسین هستند. آنها مردانی هستند که بر پیمان خود با خداوند، ثابت قدم و وفادار ماندند و برخی از آنها به شهادت رسیده و برخی در انتظار شهادت به راه خود ادامه می‌دهند. از این رو لازم است به یاد آنها باشیم و برای آنها دعا کنیم تا خداوند آنها را محفوظ و پیروز گرداند و برای شهدا طلب رحمت و آمرزش کنیم و قبور آنها را زیارت کنیم و به مجروحان و خانواده‌های شهدا سر بزنیم و در حد توان خود به آنها رسیدگی کنیم که آنها حق بزرگی بر گردن ما دارند و من گمان نمی‌کنم بتوانیم این حق را ادا کنیم. پس خداوند به آنها بهترین پاداش‌ها را عنایت کند.

۷. پرهیز از اختلاف افکنی و اهانت به مراجع و علما

شایسته است برادران حسینی ما در این فضای معنوی و ولایی و سایر مناسبت‌های مربوط به اهل بیت(ع) به نشر و تحکیم معارف دینی و اعتقادی و فقهی و نشر ارزش‌های اخلاقی بپردازند و سرگرم اختلافات جزئی نشوند، زیرا اختلافات در برخی نظرهای فقهی نمی‌تواند مجوز شرعی برای تخریب و کنایه زدن و عیب جویی از مؤمنان باشد تا چه رسد به اینکه به بهانه‌ای برای اهانت به مراجع و اساتید حوزه علمیه و بزرگان اهل منبر و علما تبدیل شود؛ چراکه آنها عمر، وقت و فکر خود را در راه نشر ارزش‌های حسینی سپری کرده‌اند.

۸. زیارت باید موجب تغییر در زندگی زائران باشد

برای زائران محترم شایسته است روزی که از زیارت باز می‌گردند، حال آنها همچون روز آغاز زیارت نباشد و پس از زیارت، به درون و رفتار و اعمال خود بنگرند و ببینند آیا تغییری در رفتار و اخلاق و ارتباطات اجتماعی و خانوادگی و معاملات آنها رخ داده و بهتر شده است یا خیر؟

تمام زائران باید این سؤال را از خود بپرسند تا مبادا از مصادیق این سخن امیرالمؤمنین علیه‌السلام باشند که فرمود: چه بسا روزه داری که از روزه داری خود بهره‌ای جز تشنگی و گرسنگی ندارد و چه بسا نمازگزاری که جز شب زنده داری و رنج، بهره‌ای از نماز عبادت خود ندارد.

از خداوند سبحان می‌خواهیم از کسانی باشیم که به سخن گوش فرا داده و از بهترین سخن پیروی می‌کنند. 1439 هـ.ق

روزنامه کیهان

تاریخ انتشار: سه شنبه 9 آبان ماه 1396

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

 فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

هر چه به ذات شناخته باشد ساخته است و هرچه به خود بر پا نباشد ديگرى اش پرداخته. سازنده است نه با به كار بردن افزار. هر چيز را به اندازه پديد آرد، نه با انديشيدن در كيفيت و مقدار. بى نياز است بى آنكه از چيزى سود برد. با زمان ها همراه نيست و دست افزارها او را يارى ندهد.
 خداشناسی در نهج البلاغه

خداشناسی در نهج البلاغه

پیشوایان دینی، همواره ما را از اندیشیدن در ذات خداوند بزرگ منع کرده اند؛ چرا که عظمت بی پایان حضرت حق، فراتر از آن است که عقل محدود و نارسای بشری به درک و شناخت او دست یابد. در بخشی از کلام امام علی علیه السلام آمده است: «اگر وهم و خیال انسان ها، بخواهد برای درک اندازه قدرت خدا تلاش کند و افکار بلند و دور از وسوسه های دانشمندان، بخواهد ژرفای غیب ملکوتش را در نوردد و قلب های سراسر عشق عاشقان، برای درک کیفیّت صفات او کوشش نماید .
 توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

البته این‏گونه نیست که خداوند با وجود امکان اشراف انسان بر صفاتش او را بازداشته، بلکه روشن است که شناخت جامع موجود نامحدود از سوى یک موجودِ محدود محال است. قدرت او بر اشراف‏بخشیدن به‏انسان در شناخت خود، به این امرِ محال تعلق نمى‏گیرد؛ زیرا غیرخدا همه‏چیز محدودیت دارد و نامحدودکردن محدود ذاتاً محال است.
 توحید در نگاه امام علی (علیه السلام)

توحید در نگاه امام علی (علیه السلام)

بعضی متفکران بر این باورند که در قرآن بر اثبات وجود آفریدگار آیـاتـی ذکـر شده است که روشن ترین آن ها را آیه ذیل است: (افی الـلـه شک فاطر السموات والارض5؛ مگر درباره خدای متعال که خالق آسمان ها و زمین است، شکی هست؟
 توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغهʁ)

توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه(1)

با توجه به این نکته، باید ببینیم که قرآن کریم برای عقائد و معارف مطرح شده از جانب خودش چه دلائلی را مطرح کرده است ؟ و با وجود این شیوه که قرآن از همه گروه ها برهان ودلیل می طلبد، آیا ممکن است که خودش برای مطالب خود دلیل نیاورد؟ و آیا جا دارد که ما برای معارف اسلام، از جای دیگر طلب دلیل کنیم ؟

پر بازدیدترین ها

 خداشناسی در نهج البلاغه

خداشناسی در نهج البلاغه

پیشوایان دینی، همواره ما را از اندیشیدن در ذات خداوند بزرگ منع کرده اند؛ چرا که عظمت بی پایان حضرت حق، فراتر از آن است که عقل محدود و نارسای بشری به درک و شناخت او دست یابد. در بخشی از کلام امام علی علیه السلام آمده است: «اگر وهم و خیال انسان ها، بخواهد برای درک اندازه قدرت خدا تلاش کند و افکار بلند و دور از وسوسه های دانشمندان، بخواهد ژرفای غیب ملکوتش را در نوردد و قلب های سراسر عشق عاشقان، برای درک کیفیّت صفات او کوشش نماید .
براهین وجودشناختی و جهان شناختی در نهج البلاغه

براهین وجودشناختی و جهان شناختی در نهج البلاغه

گویی اندیشمندان شرق و غرب، در این راه به مسابقه پرداخته اند، تا دقیق ترین و صحیح ترین و استوارترین برهان وجود شناختی را عرضه کنند. غربی ها در این راه به اعتراف خودشان شکست خورده و علی الظاهر به بن بست رسیده اند.
 فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

هر چه به ذات شناخته باشد ساخته است و هرچه به خود بر پا نباشد ديگرى اش پرداخته. سازنده است نه با به كار بردن افزار. هر چيز را به اندازه پديد آرد، نه با انديشيدن در كيفيت و مقدار. بى نياز است بى آنكه از چيزى سود برد. با زمان ها همراه نيست و دست افزارها او را يارى ندهد.
 توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

البته این‏گونه نیست که خداوند با وجود امکان اشراف انسان بر صفاتش او را بازداشته، بلکه روشن است که شناخت جامع موجود نامحدود از سوى یک موجودِ محدود محال است. قدرت او بر اشراف‏بخشیدن به‏انسان در شناخت خود، به این امرِ محال تعلق نمى‏گیرد؛ زیرا غیرخدا همه‏چیز محدودیت دارد و نامحدودکردن محدود ذاتاً محال است.
بررسی توحيد در نهج البلاغه

بررسی توحيد در نهج البلاغه

بدان كه استواران در علم آن كسانى هستند كه اقرار به مجموع آن چه در پس ‍ پرده غيبت است و تفسيرش را نمى دانند، آنان را از اين كه بخواهند به زور از درهايى كه جلو عوالم غيب زده شده است وارد شوند بى نياز كرده است. پس خداوند بزرگ اعتراف آنان را به ناتوانى از رسيدن به آن چه در حيطه دانششان نيست ستود و خود دارى آنان را از غور كردن در آن چه به بحث و جستجو از كنه آن مكلف نشده اند استوارى در علم ناميده
Powered by TayaCMS