دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

فعالیت های اجتماعی آیت الله سید عبدالله شیرازی

No image
فعالیت های اجتماعی آیت الله سید عبدالله شیرازی

تشکیل مجمع علماى مبارز مشهد

آیت الله شیرازى حیات دوباره اى به حوزه علمیّه خراسان بخشید. شور و شوق زاید الوصفى در میان طلاّب و علما افتاده بود. گردهمایى هاى بزرگى از سوى طلاّب و فضلاى خراسان براى مبارزه با کشف حجاب برگزار گردید. روحانیّت تشکّل یافت و مى رفت که قیامى بزرگ علیه رژیم شاه اتفاق افتد. پس از نشست هاى فراوانِ روحانیون طراز اول شهر، اوضاع سردرگم شهر قدرى انسجام بخشیدند و سمت و سوى انقلاب تا حدّى شفاف و چهره منحوس رژیم پهلوى برملا گشت. دولت از این خیزش، سخت بر آشفته شده بود.

بازگشت به ایران

وى به دلیل فعالیت هاى سیاسى علیه دولت هاى ایران و عراق، مجبور شد در آذر ماه 1354 ش، خاک عراق را ترک گوید و به ایران برگردد، وى در مسیر بازگشت توقف کوتاهى در قصر شیرین و باختران داشت. رژیم از انعکاس خبر ورود ایشان در مطبوعات جلوگیرى کرد. وى پس از چند روز توقف در پایتخت، براى زیارت مرقد حضرت فاطمه معصومه(علیها السلام) و دیدار با علما، راهى قم شد. آیت الله شیرازى پس از اقامت کوتاه در قم، در 28 ذى حجه به زادگاه خود برگشت. مردم از وى استقبال باشکوهى به عمل آوردند.

با ارتحال آیت الله میلانى مى رفت که حوزه علمیّه مشهد دوباره از هم بپاشد. لذا آیت الله شیرازى به مشهد رفت. علما و فضلاى خراسان از وى تقاضا کردند تا براى همیشه در مشهد بماند. ایشان پذیرفت و تا آخر عمر در مشهد ماندگار شد.

کم کم خراسان جان تازه اى گرفت. حوزه، پناه گاه مطمئنى یافت و جوِّ مشهد سمت و سوى انقلابى به خود گرفت. حاج شیخ میرزا على آقاى فلسفى، حاج شیخ ابوالحسن شیرازى، حاج سیّد کاظم مرعشى، حاج سیّد ابراهیم علم الهدى، حاج سید عزّالدین حسینى زنجانى، حاج آقا حسین شاهرودى و علماى دیگر خراسان، رهبرى مردم را در مبارزه علیه رژیم پهلوى در دست گرفتند. خشم مردم به صورت تظاهرات خیابانى جلوه گر شد و انقلاب به رهبرى امام خمینى(قدس سره)به ساحل پیروزى نزدیک شد.

مؤسّسات

1. تأسیس حوزه علمیّه «آیت الله العظمى شیرازى» در نجف اشرف، در سال 1373 هـ .ق. / 1332 هـ. ش.

2. تأسیس مدرسه علمیّه «طاهریه» در نجف اشرف، در سال 1383 هـ .ق./ 1342 هـ .ش.

3. تأسیس دبستان پسرانه اسلامى «المدرسة الابتدائیة الطاهریه» در نجف اشرف، در سال 1386 هـ .ق. / 1345 هـ .ش.

4. تأسیس مسجد طاهرى در نجف اشرف، در سال 1386 هـ .ق. / 1345 هـ .ش.

5. تأسیس کتابخانه عمومى «آیت الله العظمى شیرازى» در نجف اشرف، در سال 1388 هـ .ق. / 1347 هـ .ش.

6. تأسیس مجتمع مسکونى در کوى طلاب علوم دینى مهاجر در نجف اشرف، براى طلاّب متأهل که از کشورهاى مختلف به حوزه علمیّه نجف مى آمدند.

7. حُسینیّه طاهریّه در شهر کوفه.

8. تأسیس مدرسه علمیّه امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)در مشهد مقدس، در سال 1396 هـ .ق. / 1355 هـ .ش.

9. تأسیس درمانگاه آیت الله العظمى شیرازى، ویژه طلاّب حوزه علمیّه مشهد، در سال 1397 هـ .ق. / 1356 هـ .ش.

10. تأسیس کتابخانه عمومى آیت الله العظمى شیرازى در مشهد، در سال 1397 هـ .ق. / 1356 هـ .ش.

11. تأسیس مسجد ابوالفضل(علیه السلام)، مشهور به مسجد آیت الله العظمى شیرازى، در کوى طلاّب مشهد، در سال 1401 هـ .ق. / 1359 هـ .ش.

12. تأسیس حسینیه آیت الله العظمى شیرازى در مشهد، در سال 1403هـ .ق. / 1361 هـ .ش.([3])

13. ایجاد 130 واحد مسکونى براى زلزله زدگان طبس، در سال 1399 هـ .ق. / 1358 هـ .ش.

14. احداث 24 واحد مسکونى براى زلزله زدگان فیض آباد قائنات، در سال 1400 هـ .ق. / 1359 هـ .ش.

15. بازسازى بخش زیادى از مناطق زلزله زده شیروان، در سال 1400 هـ .ق. / 1359 هـ .ش.

16. بازسازى بخشى از مناطق آسیب دیده سیل خوزستان، در سال 1399 هـ .ق. / 1358 هـ .ش.

17. بازسازى بخش زیادى از مناطق زلزله زده کرمان، در سال 1401 هـ .ق. / 1360 هـ .ش.

18. کمک به امر خانه سازى طلاّب و مردم مستضعف در موارد مختلف.

19. کمک به تأسیس مساجد، مدارس علمیّه، حسینیّه ها و مراکز اسلامى گوناگون در کشورهاى مختلف اسلامى، به خصوص کشورهاى ایران، عراق، هند، پاکستان و کشورهاى افریقایى.

20. پرداخت شهریّه به حوزه هاى علمیّه استان خراسان، استان فارس و برخى از حوزه هاى علمیّه ایران، نجف، کاظمین و سامرّاء.

21. کمک به چاپ و نشر کتاب هاى اسلامى که به زبان هاى مختلف انتشار یافته است.

22. ایجاد بخش عظیم جرّاحى در بیمارستان حضرت زهرا(علیها السلام)، وابسته به مجلس اعلى شیعیان لبنان، در بیروت.

23. پرداخت کمک هاى نقدى به شیعیان آسیب دیده لبنان، به ویژه مراکز ایتام جنوب لبنان.

24. پرداخت کمک به طلاّب علوم دینى مجاور مرقد مطهّر حضرت زینب(علیها السلام).

25. احداث بیش از 60 مدرسه علمیّه و کمک به تأسیس تعداد دیگرى در نقاط مختلف کشور پاکستان و پرداخت شهریّه ماهانه و کمک هاى مختلف به طلاّب آن مدارس.

26. احداث 4 واحد مرکز درمانى در شهرهاى مختلف هند و کمک مالى به طلاّب علوم دینى حوزه هاى علمیّه این کشور.

27. کمک مالى به جبهه هاى جنگ و خانواده هاى جنگ زده.

28. کمک هاى نقدى به احزاب اسلامى در عراق و افغانستان.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

جدیدترین ها در این موضوع

 فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

هر چه به ذات شناخته باشد ساخته است و هرچه به خود بر پا نباشد ديگرى اش پرداخته. سازنده است نه با به كار بردن افزار. هر چيز را به اندازه پديد آرد، نه با انديشيدن در كيفيت و مقدار. بى نياز است بى آنكه از چيزى سود برد. با زمان ها همراه نيست و دست افزارها او را يارى ندهد.
 خداشناسی در نهج البلاغه

خداشناسی در نهج البلاغه

پیشوایان دینی، همواره ما را از اندیشیدن در ذات خداوند بزرگ منع کرده اند؛ چرا که عظمت بی پایان حضرت حق، فراتر از آن است که عقل محدود و نارسای بشری به درک و شناخت او دست یابد. در بخشی از کلام امام علی علیه السلام آمده است: «اگر وهم و خیال انسان ها، بخواهد برای درک اندازه قدرت خدا تلاش کند و افکار بلند و دور از وسوسه های دانشمندان، بخواهد ژرفای غیب ملکوتش را در نوردد و قلب های سراسر عشق عاشقان، برای درک کیفیّت صفات او کوشش نماید .
 توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

البته این‏گونه نیست که خداوند با وجود امکان اشراف انسان بر صفاتش او را بازداشته، بلکه روشن است که شناخت جامع موجود نامحدود از سوى یک موجودِ محدود محال است. قدرت او بر اشراف‏بخشیدن به‏انسان در شناخت خود، به این امرِ محال تعلق نمى‏گیرد؛ زیرا غیرخدا همه‏چیز محدودیت دارد و نامحدودکردن محدود ذاتاً محال است.
 توحید در نگاه امام علی (علیه السلام)

توحید در نگاه امام علی (علیه السلام)

بعضی متفکران بر این باورند که در قرآن بر اثبات وجود آفریدگار آیـاتـی ذکـر شده است که روشن ترین آن ها را آیه ذیل است: (افی الـلـه شک فاطر السموات والارض5؛ مگر درباره خدای متعال که خالق آسمان ها و زمین است، شکی هست؟
 توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغهʁ)

توحید از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه(1)

با توجه به این نکته، باید ببینیم که قرآن کریم برای عقائد و معارف مطرح شده از جانب خودش چه دلائلی را مطرح کرده است ؟ و با وجود این شیوه که قرآن از همه گروه ها برهان ودلیل می طلبد، آیا ممکن است که خودش برای مطالب خود دلیل نیاورد؟ و آیا جا دارد که ما برای معارف اسلام، از جای دیگر طلب دلیل کنیم ؟

پر بازدیدترین ها

 خداشناسی در نهج البلاغه

خداشناسی در نهج البلاغه

پیشوایان دینی، همواره ما را از اندیشیدن در ذات خداوند بزرگ منع کرده اند؛ چرا که عظمت بی پایان حضرت حق، فراتر از آن است که عقل محدود و نارسای بشری به درک و شناخت او دست یابد. در بخشی از کلام امام علی علیه السلام آمده است: «اگر وهم و خیال انسان ها، بخواهد برای درک اندازه قدرت خدا تلاش کند و افکار بلند و دور از وسوسه های دانشمندان، بخواهد ژرفای غیب ملکوتش را در نوردد و قلب های سراسر عشق عاشقان، برای درک کیفیّت صفات او کوشش نماید .
براهین وجودشناختی و جهان شناختی در نهج البلاغه

براهین وجودشناختی و جهان شناختی در نهج البلاغه

گویی اندیشمندان شرق و غرب، در این راه به مسابقه پرداخته اند، تا دقیق ترین و صحیح ترین و استوارترین برهان وجود شناختی را عرضه کنند. غربی ها در این راه به اعتراف خودشان شکست خورده و علی الظاهر به بن بست رسیده اند.
 فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

فرازی از خطبه های نهج البلاغه در باب توحید

هر چه به ذات شناخته باشد ساخته است و هرچه به خود بر پا نباشد ديگرى اش پرداخته. سازنده است نه با به كار بردن افزار. هر چيز را به اندازه پديد آرد، نه با انديشيدن در كيفيت و مقدار. بى نياز است بى آنكه از چيزى سود برد. با زمان ها همراه نيست و دست افزارها او را يارى ندهد.
 توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

توحید و خداگرایی‏ در نهج البلاغه

البته این‏گونه نیست که خداوند با وجود امکان اشراف انسان بر صفاتش او را بازداشته، بلکه روشن است که شناخت جامع موجود نامحدود از سوى یک موجودِ محدود محال است. قدرت او بر اشراف‏بخشیدن به‏انسان در شناخت خود، به این امرِ محال تعلق نمى‏گیرد؛ زیرا غیرخدا همه‏چیز محدودیت دارد و نامحدودکردن محدود ذاتاً محال است.
بررسی توحيد در نهج البلاغه

بررسی توحيد در نهج البلاغه

بدان كه استواران در علم آن كسانى هستند كه اقرار به مجموع آن چه در پس ‍ پرده غيبت است و تفسيرش را نمى دانند، آنان را از اين كه بخواهند به زور از درهايى كه جلو عوالم غيب زده شده است وارد شوند بى نياز كرده است. پس خداوند بزرگ اعتراف آنان را به ناتوانى از رسيدن به آن چه در حيطه دانششان نيست ستود و خود دارى آنان را از غور كردن در آن چه به بحث و جستجو از كنه آن مكلف نشده اند استوارى در علم ناميده
Powered by TayaCMS