10 آذر 1387, 0:0
قال الجواد (علیه السلام):
«ثَلاثٌ یَبلُغنَ بِالعَبدِ رِضوانَ الله؛ کَثرَةُ الاِستِغْفارِ وَخَفضُ الجانِبِ وَکَثرَةُ الصَّدَقَةِ» (کشف الغمّة، جلد2، صفحه 349)
امام جواد (ع) فرمود:
«سه خصلت بنده را به رضوان خداوند می‌رساند؛ کثرت استغفار، سیرت نیکو و کثرت صدقه»
رضا عبارت است از خشنودی بنده از حق تعالی و اراده و مقررات او. رضا فوق مقام تسلیم و دون مقام فناست.[1] می‌توان گفت رضا عبارت است از خشنودی و فرحناکی عبد از حق و افعال مورد نظر او و قضا و قدر او که لازمه این خشنودی و فرحناکی، خشنودی از خلق نیز هست.
- اولین مقام رضا این است که سالک خود را در تحت ربوبیت حق قرار دهد و به این ربوبیت راضی و خشنود باشد. علامت آن این است که مشقت تکلیف از وی برداشته شود و با جان و دل از آنها استقبال کند.
- درجه دوم رضا به قضاء حق است و از پیش‌آمدهای ناگوار و فرحناکی که برای او پیش می‌آید، راضی و خشنود باشد. این مقام نیز جز با معرفت به مقام و رحمت حق به عبد و ایمان به آن صورت نپذیرد.
- درجه سوم مقام محبت و جذبه است که از آن به رضا برضی الله تعبیر می‌شود و در این مقام عبد از خود خشنودی ندارد، بلکه رضایت او تابع رضایت حق است.
نتیجه رضایت، هدایت است و خروج از ظلمات جهل و گناه؛ خداوند می‌فرماید:
«یهدی به الله مَنِ اتّبَعَ رِضوانَه سُبُل السّلام ویُخرِجُهُم مِنَ الظّلُماتِ اِلَی النّورِ بِاِذنِهِ وَیهدیهِم اِلی صِراطٍ مُستَقیمٍ» (مائده /16)
«خدا به وسیله آن کتاب هر کسی را که از پی رضا و خشنودی او راه سلامت پوید، هدایت کند و او را از تاریکی جهل و گناه بیرون آورد و به علم نور داخل گرداند و به راه راست رهبری کند»
بعضی ظلمات را به مراتب نفس و نور را عالم روح و صراط مستقیم را ولایت حضرت امیرمؤمنان تفسیر کرده‌اند.[2]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان