انتقاد پذیرى و سعه صدر

انتقاد پذیرى و سعه صدر

یکى دیگر از صفات بارز او بود تا آنجا که در برابر انتقاد علامه کاشف الغطاء از انتشار کتابش «النقد اللطیف» و ترجمه آن چشم پوشى کرد و هیچ اندوهگین نشد از استبداد رأى وى خود محورى اجتناب مى کرد. از اخبار روزگارش آگاه بود و خطوط سیاسى عصرش را مى شناخت و در نهضت مشروطه در صف مشروطه خواهان و از طرفداران آخوند خراسانى بود و در قیام میرزا محمد تقى شیرازى که به استقلال عراق انجامید شرکت داشت. زمانى که مدارس به سبک جدید، یکى پس از دیگرى در شهرهاى مسلمان نشین تأسیس مى شد خرسندى خویش را اعلام داشت و مردم را به شرکت در این کار خیر و عمومى فرا خواند.^([37])

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه