قال الامام الحسین (ع): «فانّی لا اَعْلَمُ اصحاباً اَوْفی و لا خیراً من اصحابی ...»

امام حسین (ع):

 «فانّی لا اَعْلَمُ اصحاباً اَوْفی و لا خیراً من اصحابی ...» (موسوعة کلمات الامام الحسین، ص 385)
«من باوفاتر و بهتر از اصحابم، اصحابی را نمی‌شناسم»

توضیح: وفا پای بندی به عهد و پیمانی است که با کسی می‌بندیم. نشانۀ صداقت و ایمان انسان و مردانگی و فتوّت اوست. وفا، هم نسبت به پیمان‌هایی است که با خدای می‌بندیم، هم آنچه با دوستان قول و قرار می‌گذاریم، هم عهدی که با دشمنان می‌بندیم، هم تعهّدی که به صورت نذر بر عهدۀ خویش می‌گذاریم، هم پیمان و بیعتی که با امام و ولیّ امر می‌بندیم. وفای به عهد در همۀ این موارد، واجب است و نقض عهد و زیر پا گذاشتن پیمان و بی‌وفایی نسبت به بیعت و قرار دوستی و حقوق برادری نشان ضعف ایمان و از بدترین خصلت‌هاست. خداوند وفای به عهد را لازم شمرده است و از عهد، بازخواست خواهد کرد: «اوفوا بالعُقوُد إنَّ العهد کان مسئولاً» (اسراء/34)