قال الامام علی (علیه‌السلام):«واحْذَر صَحابةَ مَنْ یَفیلُ رایهُ ویُنْکِرُ عَمَلُه فانّ الصاحب معتبرٌ بصاحبه»

قال الامام علی (علیه‌السلام):

«واحْذَر صَحابةَ مَنْ یَفیلُ رایهُ ویُنْکِرُ عَمَلُه فانّ الصاحب معتبرٌ بصاحبه» (نهج‌البلاغه، نامه 69)

امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: در نامۀ خود به حارث همدانی توصیه کرده است:

«از رفاقت با کسانی که افکارشان خطا و اعمالشان ناپسند است بر حذر باش. چه آدمی به رویه و روش رفیقش خو می‌گیرد و با افکار و اعمال وی معتاد می‌شود»

توضیح:

نداشتن رفیق شایسته و دوست صمیمی مایۀ محرومیت‌هائی در زندگی دنیا و تأثیراتی در جهان آخرت است. ولی مصیبت بسیار بزرگ، رفاقت با عناصر فاسد و همنشینی با افراد گناهکار است، زیرا این قبیل دوستان با تلقین‌های شیطانی، رفیق خود را به گمراهی و ناپاکی سوق می‌دهند و با وسوسه‌های منحرف کننده به انواع گناه و پلیدی آلوده‌اش می‌سازند.

به عبارت دیگر کسی که رفیق خوب ندارد تنها به پاره‌ای از نعمت‌ها نمی‌رسد و از کمالاتی که ممکن بود بر اثر رفیق شایسته نصیبش شود محروم می‌ماند. ولی آن کس که رفیق بد دارد نه تنها با مصاحبت او به کمال عالیتری نمی‌رسد بلکه کمالات فطری و فضائل طبیعی خود را نیز از دست می‌دهد و در نتیجه به محرومیت‌ها و آلام دنیوی و همچنین کیفرهای اخروی دچار می‌شود و موقعی که دین و دنیایش تباه گشت اظهار ندامت می‌نماید و آرزو می‌کند ای کاش با چنین عنصر فاسدی طرح رفاقت نریخته بودم.