دینداران واقعى کم‌اند

دینداران واقعى کم‌اند[1]

قال امام حسین(ع):« النّاسُ عَبیْدُ الدُّنْیا وَالدِّینُ لَعِقٌ عَلَی‌ أَلْسِنَتِهِمْ… »(بحارالانوار، ج 44، ص 283)

دین و مذهب- آن هم مذهبى همچون اسلام- حافظ حقوق مردم جامعه و حامى منافع واقعى و عادلانه‌ی آنهاست؛ ولى دین مزاحم منافع نامشروع شخصى و خصوصى افراد است؛ این‌جاست که «دینداران از مدعیان دین»، شناخته مى‌شوند.

بسیارى از مردم که به هر چیز از دریچه‌ی سود شخصى خود مى‌نگرد تا آن‌جا با دین همراهند که حافظ حقوق شخصى آنها باشد، اما بر سر دو راهى‌ها که دین از منافع خصوصى آنها جدا مى‌شود، دین را رها مى‌کنند، و مصداق «نؤمن ببعض و نکفر ببعض»[2] مى‌شوند؛ دینداران واقعى آنها هستند که در هر حال به آن وفا دارند و دین و ایمان خطوط اصلى زندگى آنها را ترسیم مى‌کند نه منافع شخصى.

پی نوشت:
• [1] . مکارم شیرازی، ناصر؛ یکصد وپنجاه درس زندگی ، قم، نسل جوان، 1388 ش، ص107.
• [2] . سوره نساء، آیه 150