13 آبان 1396, 12:10
نویسنده : علامه سید عبدالله شُبّر
اگر اخلاق قابل تغییر نبود،وصایا و مواعظ وتأدیبات شرع ،بیهوده بود وشارع مقدس بر تحسین اخلاق ،ترغیب وتشویق نمی نمود. انکار این نکته که بدست آوردن اخلاق نیکو در انسان ،با وجود دیدن اینکه چهارپایان و حیوانات تأدیب وتربیت می شوند، امر غریبی بنظر می رسد، حیوانات وحشی ،اهلی می شوند وهم چنین سگی که برای خوردن شکار تمایل دارد، و از خوردن صید بدستور مالکش می ایستد،اسب سرکش رام می شود . همه موارد فوق نوعی تغییر در اخلاق و طبع آنهاست.
راه بدست آوردن اخلاق نیکو ،این است که انسان نفس را براعمالی که مقتضای خُلق مطلوب است وادار کند،مانند آنکه بخیل ،بذل نماید و متکبر تواضع کند تا این صفات جزو خُلق و خوی وی گردد. تا آنجا که حتی از انتجام این کارها که در آغاز بر مشکل بوده ،لذت نیز ببرد.[1]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان