زعامت شیعیان توسط آیت الله لطف الله صافی

مرجعیّت

فقدان هر دانشمند صالح، ضایعه و مصیبتى بس عمیق و سهمگین است و فقط جایگزین شدن فقیه یا فقیهانى وارسته و شایسته، مى تواند موجب جبران و ترمیم آن ضایعه گرددچنان که امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:

«اذا مات المؤمن الفقیه ثُلِّمَ فى الاسلام ثُلْمَةٌ لایسدّها شئ^[29] هرگاه مؤمن دانشمندى بمیرد، چنان رخنه اى در اسلام ایجاد شود که هیچ چیز جاى آن را پر نکند».

به راستى شاگردان زبده و پرهیزکار مراجع، همان کانون هاى امیدى هستند که وجود پربرکت آنان، دل هر سوگوارى را تسلاّ داده، دیدگان نگران جامعه دینى را روشنایى مى بخشد.

حوزه هاى علمیّه و مردم متدیّن، پس از بررسى و تحقیق، با تقاضاهاى مکرّر، از آیت الله حاج شیخ لطف الله صافى درخواست کردند تا مرجعیّت و زعامت جامعه تشیّع را عهده دار شودبه ویژه آن که وى از شاگردان برجسته مراجع گذشته و از نویسندگان دردآشنا و دوراندیش جهان اسلام مى باشد.

وى نیز با پذیرش درخواست حوزه ها و اقشار مختلف، از نیمه دوم سال 1372ش. رساله عملیّه خود را به زیور طبع آراست و در کوتاه مدّت، مورد توجّه مراکز علمى و شیعیان ایران و جهان قرار گرفت.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه