دانشنامه پژوهه بزرگترین بانک مقالات علوم انسانی و اسلامی

تدریس میرزا ابراهیم دنبلی

No image
تدریس میرزا ابراهیم دنبلی

شاگردان

در این قسمت اسامى چند تن از شاگردان این عالم فرزانه را ذکر مى کنیم:

1. شیخ عبدالحسین بن محمّد اعلمى(1290 ـ 1370 هـ .ق.)

وى تحصیلات اولیه را، در شهرستان خوى، از حاج میرزا ابراهیم دنبلى، بهره مند و با تشویق استاد خود، راهى نجف اشرف گردید. آقاى اعلمى نقل مى کند: ما در طلیعه صبح در جلسه استاد حاضر مى شدیم در حالى که هنوز آفتاب نزده بود و در روشنایى چراغ از فرمایشات استاد بهره مى بردیم.([23])

شیخ عبدالحسین اعلمى، در نجف، از شاگردان ملاّ محمّدکاظم خراسانى و ملاّ هادى تهرانى بود. از آثار علمى وى مى توان به کتاب هاى «کلمة سواء» که به زبان عربى است و در مورد توحید نوشته شده و کتاب «اقامة الحجة فى ازالة الشّبهة، در ردّ غلاة و بهائیّت» که به زبان فارسى است، اشاره کرد.

2. حاجى میر محمود ساجدى

3. میرزا علیقلى

4. میرزا ابراهیم سلماسى (1274 ـ 1342 هـ .ق.)

عالم جلیل و فقیه بزرگوار، شیخ ابراهیم بن زین العابدین سلماسى کاظمى، تنها کسى است که داراى اجازه روایى از شیخ ابراهیم دنبلى است.

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

عالمان مرتبط

جدیدترین ها در این موضوع

هویت زنانه در تندباد تاریخ

هویت زنانه در تندباد تاریخ

✍️ سعید احمدی
سگ کی؟

سگ کی؟

✍️ سعید احمدی 
کارهای کثیف

کارهای کثیف

✍️ سعید احمدی 
الهیات جنگ...

الهیات جنگ...

یادداشت

پر بازدیدترین ها

تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان ʆ) نقش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح ایران

تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان (6) نقش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح ایران

این نوشتار در نقد سلسله مقالاتی است که فتح ایران توسط اعراب مسلمان را یکی از مقاطع تلخ تاریخ معرفی نموده‌اند.
No image

امام حسین (ع): «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»

«مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند.»
No image

قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله):«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.»

پیامبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)
Powered by TayaCMS