ترسویی در آیات و روایات اسلامی

آیات

1. ل، [الخصال] ابْنُ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ ابْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ شُعَیْبٍ عَنِ الْجَازِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ لَا یُؤْمَنُ رَجُلٌ فِیهِ الشُّحُّ وَ الْحَسَدُ وَ الْجُبْنُ وَ لَا یَكُونُ الْمُؤْمِنُ جَبَاناً وَ لَا حَرِیصاً وَ لَا شَحِیحاً [1]

امام باقر (ع) فرمود: ایمان ندارد كسى كه در او بخل و حسد و ترسوئى است، و مؤمن ترسو و حریص و بخیل نیست.

2- نهج البلاغه: الإمامُ علیٌّ علیه السلام : الجُبنُ مَنْقَصةٌ. [2]

امام على علیه السلام : ترسویى، عیب و كاستى است.

3- الإمامُ الحسنُ علیه السلام ـ و قد سُئلَ عن الجُبن ـ : الجُرأةُ على الصَّدیقِ ، و النُّكُولُ عَن العَدُوِّ . [3]

امام حسن علیه السلام ـ در پاسخ به این پرسش كه: ترسویى چیست؟ ـ فرمود : دلیرى كردن بر دوست و گریختن از دشمن.

[1] بحار الأنوار, ج72, ص301

[2] همان, ج70, ص307

[3] همان, ج75, ص 102