26 اردیبهشت 1396, 8:41
قرآن کريم چه زنانی را برای تعيين مصداق کمالات والای انسانی و معنوی معرفی کرده است؟
در دو بخش قبلی پاسخ به اين سؤال به ابعاد شخصيتی اسوه هايی همچون حضرت فاطمه(س)، حضرت مريم(س) و ساره همسر ابراهيم(ع) پرداختيم. اينک در بخش پايانی دنباله مطلب را پی می گيريم.
عايده خواهر موسی(ع)، به دستور مادر در پی صندوق برادرش حضرت موسی از کنار ساحل روان شد تا به کاخ فرعون رسيد. با تدبير و شهامتی بی نظير وارد قصر شد. درست وقتی رسيد که فرعونيان در جست و جوی دايه ای بودند تا موسی(ع) را شير دهد و پرستاری کند. آنان درمانده بودند. چون هر زنی را می آوردند حضرت موسی(ع) شيرش را نمی خورد. خواهر موسی پيش رفت و با لحنی مؤدبانه گفت می خواهيد زنی را به شما معرفی کنم تا سرپرستی موسی را به عهده گيرد؟ فرعونيان پيشنهاد او را پذيرفتند و به دنبال او رفتند تا به خانه مادر موسی(ع) رسيدند و بدين وسيله ماهرانه مسئوليت خود را با شهامت و درايت انجام داد.
يوکابد مادر موسی نمونه تسليم در برابر فرمان خدا بود تا آنجا که فرزند دلبند و ثمره وجودش را به فرمان خدا به دريا افکند. وقتی موسی(ع) متولد شد مادرش از اينکه مأموران فرعون متوجه شوند و فرزند دلبندش را به قتل برسانند هراسان شد. در اين هنگام خداوند به مادر موسی (ع) الهام کرد که او را در صندوقچه بگذارد و به دريا (رود نيل) بيندازد. او نيز تسليم شده و به دستور خداوند موسی(ع) را داخل صندوقی گذاشت و در رود نيل رها کرد. با توکل به خدا منتظر سرنوشت نور چشمش شد. خداوند نيز اين زن مؤمنه را در انتظار نگذاشت و خيلی زود فرزندش را به او برگرداند تا چشمش بدو روشن شود.
صفورا دختر شعيب پيامبر که پير بود، به همراه خواهرش ليا هر روز گوسفندان را به چرا می برد موسی(ع) هنگام مهاجرت به مدين ديد که مردان بسياری سر چاهی هستند و برای خود از چاه آب درمی آورند. اما دختر شعيب از شدت حيا نمی تواند در جمع آنها حاضر شود و آب مورد نياز خود و گوسفندان را از چاه درآورد.
حضرت موسی(ع) رفت و گوسفندان شعيب را آب داد و ظرف های آنها را پر از آب کرد. دختران شعيب وقتی به خانه آمدند، مأجرای همراهی و کمک و امانت داری موسی(ع) را به پدر گزارش دادند. پدرش او را به دنبال حضرت موسی فرستاد. او با حجب و حيايی که داشت پيش موسی آمد و گفت پدرم شما را نزد خود دعوت کرده تا پاداش خدمت تو را بدهد.
اشياع همسر حضرت زکريا، زنی صالح و خداترس بود وی پير و نازا بود اما خداوند به خاطر کمالات او و دعای حضرت زکريا حضرت يحيی را به وی عنايت نمود. خداوند از خصلت های اين خانواده چنين ياد می کند: و همسرش را برای او اصلاح کرديم چرا که اين خانواده در نيکی ها و کارهای خير سرعت می گرفتند و همواره در هر حال ما را می خواندند.
حضرت زينب علاوه بر اينکه مظهر شجاعت، علم، ادب، صبر و جهاد بود در بعد عفاف نيز در مرتبه والايی قرار داشت. يحيی مازنی می گويد: من مدتی طولانی در همسايگی حضرت علی(ع) بودم. به خدا قسم هرگز حضرت زينب را نديدم و صدايش را نشنيدم. هرگاه ايشان می خواست به زيارت جدش پيامبر(ص) برود. شبانه می رفت در حالی که امام حسن(ع) از طرف راست و امام حسين(ع) از طرف چپ و علی از جلو او حرکت می کردند. حوادث عاشورا و دوران اسارت تجلی مقام صبر حضرت زينب(س) بود.
روزنامه كيهان، شماره 21577 به تاريخ 15/12/95، صفحه 8 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان