کتاب جامعه پذیری دینی در ایران

16 فروردین 1397, 2:35

در کتاب حاضر تلاش شده تا با بررسی جامعه پذیری به صورت کلی و شرح ابعاد، گونه ها و عوامل مربوط به آن، ابعاد گوناگون جامعه پذیری دینی با تأکید بر الگوهای جامعه پذیری دینی در ایران مطالعه و بررسی شود.

جامعه پذیری فرایندی است که به وسیله آن فرد راه کارها، افکار، ارزش ها، الگوها و معیارهای فرهنگ خاص جامعه خود را یاد می گیرد و آن را جزء شخصیت خود می نماید. روش های جامعه پذیری به دو طریق آشکار و پنهان صورت می پذیرد. جامعه پذیری دینی فرآیندی است که افراد یک جامعه به تدریج با باورها، اعمال، وظایف، مراسم و نمادهای دینی جامعه خود آشنا شده و با درونی ساختن آن ها به عنوان افراد دین دار ظاهر می شوند.

در کتاب حاضر تلاش شده تا با بررسی جامعه پذیری به صورت کلی و شرح ابعاد، گونه ها و عوامل مربوط به آن، ابعاد گوناگون جامعه پذیری دینی با تأکید بر الگوهای جامعه پذیری دینی در ایران مطالعه و بررسی شود.

جدیدترین ها در این موضوع

علل زوال ادریسیان

زید بن علی بن حسین بن علی بن أبی طالب(علیهم السلام) با قیام علیه حکومت هشام بن عبدالملک(72-125 هجری)، پایه گذار مکتب زیدیه در جهان اسلام شد. این گروه که بواسطه انتساب نامشان به نام زید بن علی، به این شهرت رسیده‌اند، در اصطلاح دانش فرقه شناسی، شاخه‌ای از مذهب تشیع می‌باشند که پیروان آن اعتقاد به امامت زید را نیز به همراه دارند. 24 آبان 1393, 14:8

تقابل دیدگاههای مخترعه و مطرفیه

زیدیه در لفظ به گروهی که منسوب به زید بن علی بن حسین ابن علی بن أبی طالب(علیهم) هستند، اطلاق می شود[1]. اندیشه «منصوص بودن امامت» و اعتقاد به وجود نص بر امامت اهل بیت(ع) نقطه پیوندی است که زیدیه و امامیه را تحت عنوان عام «تشیع» قرار می‌دهد.[2] 24 آبان 1393, 14:8