کتاب پيامبر، نگران شما

15 فروردین 1397, 23:37

پیامبر اکرم (ص) جامعه و انسان را نیک می شناسد و آنچه را بر آن سرشته اند و به سوی آن در حرکت اند، یافته است،چنان که به خواسته ها و نیازهای آنان نیز به روشنی آگاه است. از این رو، می داند چه عواملی سعادت آنها را مورد تهدید قرار داده است و از حرکت کمالی بازشان می دارد. حرص شدید او به هدایت و سعادت آدمیان موجب نگرانی هایی در قلب نازنین وی گردیده است.

کتاب حاضر علاوه بر برخورداری از زبانی ساده، حاوی داستان هایی است که سبب اطمینان خاطر بیشتر مخاطب و تأثیر هرچه عمیق تر موضوعات می شود.
در مقدمه این اثر آمده است: «پیامبر اکرم (ص) جامعه و انسان را نیک می شناسد و آنچه را بر آن سرشته اند و به سوی آن در حرکت اند، یافته است،چنان که به خواسته ها و نیازهای آنان نیز به روشنی آگاه است. از این رو، می داند چه عواملی سعادت آنها را مورد تهدید قرار داده است و از حرکت کمالی بازشان می دارد. حرص شدید او به هدایت و سعادت آدمیان موجب نگرانی هایی در قلب نازنین وی گردیده است.»
از جمله نگرانی های پیامبر(ص) که این کتاب به آنها پرداخته است، «قرآن»، «پیشوایان گمراه»، «لغزش و گمراهی عالم»، «امور اقتصادی امت» و «شهوات» اند.
آسیب‏ شناسی جامعه اسلامی بعد از رحلت پیامبر (ص) از منظر آن حضرت است. در این کتاب پاره‏ای از سخنان رسول خدا که در آن مؤمنان را به انواع تهدیدات و موانع گوشزد کرده است؛ گردآوری شده است. این سخنان دغدغه‏ها و نگرانی‎های پیامبر اسلام درباره سرنوشت امت اسلامی و از بین رفتن ارزش‏های اسلامی را منعکس کرده است. برخی از این نگرانی‎ها عبارتند از: مهجور شدن قرآن در امت پیامبر، پیشوایان گمراه و حاکم شدن خلفای جور، گمراهی علمای دینی، متابعت مردم به ویژه جوانان از شهوات جنسی و شکم‏ پرستی و از بین رفتن ارزش‏های اخلاقی در جامعه مسلمانان.

جدیدترین ها در این موضوع

علل زوال ادریسیان

زید بن علی بن حسین بن علی بن أبی طالب(علیهم السلام) با قیام علیه حکومت هشام بن عبدالملک(72-125 هجری)، پایه گذار مکتب زیدیه در جهان اسلام شد. این گروه که بواسطه انتساب نامشان به نام زید بن علی، به این شهرت رسیده‌اند، در اصطلاح دانش فرقه شناسی، شاخه‌ای از مذهب تشیع می‌باشند که پیروان آن اعتقاد به امامت زید را نیز به همراه دارند. 24 آبان 1393, 14:8

تقابل دیدگاههای مخترعه و مطرفیه

زیدیه در لفظ به گروهی که منسوب به زید بن علی بن حسین ابن علی بن أبی طالب(علیهم) هستند، اطلاق می شود[1]. اندیشه «منصوص بودن امامت» و اعتقاد به وجود نص بر امامت اهل بیت(ع) نقطه پیوندی است که زیدیه و امامیه را تحت عنوان عام «تشیع» قرار می‌دهد.[2] 24 آبان 1393, 14:8