تواضع و فروتنى

تواضع و فروتنى

آیت الله فیاض در دوره طلبگى و مرجعیت با طبقات مردم برخورد مى کرد.

«هر کس وارد محفل ایشان مى شد، از جایش حرکت مى کرد و احترام مى گذاشت و بخصوص نسبت به سادات احترام خاصى قائل بود و به آن ها توجه ویژه داشت و حتى بر این باور بود که سهم سادات را باید به سادات اختصاص داد و از سایر وجوهات جدا نمود^[17]

به عبارت دیگر او از نظر اخلاق و رفتار مظهر و مصداق واقعى یک عالم مهذّب و خودساخته اى است که وقار، علم، متانت و فروتنى را در خود جمع کرده است و بارها حوزویان نجف، مردم عراق و برخى از کشورهاى عربى، پاکستان، افغانستان و فضلاى مقیم حوزه هاى علمیه ایران بعد از آیت الله خوئى به ایشان رجوع کردند و پیشنهاد تدوین رساله عملیه دادند، اما وى همگان را به سایر مراجع بزرگوار ـ از جمله به آیت الله العظمى سیستانى ـ ارجاع مى داد.^[18]

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه